به خاطر عشق
ِ من است
كه خورشيد
طلاي جان دار خود را بر همگان مي افشاند
و دامن ِ
دريا را از سيم و زر آكنده مي كند
به خاطر عشق
ِ من است
كه زمين
رشته هاي رقص ِ وجد آفرينش را
بر گرد ِ
درك ِ آسماني ِ خويش مي پيچد
به خاطر عشق
ِ من است
كه بادها
بر بادبان هاي سپيد مي وزند
و نسيم
هاي خوش بر گل ها مي گذرند
به خاطر عشق
ِ من است
كه ابرها
به پشت ِ باد
در آبي ِ
آسمان ِ ژرف سفر مي كنند
به خاطر ِ
عشق ِ من است
كه سرخس
ها سبز مي شوند
و علف ها
مي رويند
و درخت
هاي روشن از آفتاب سبز مي شوند
به خاطر ِ
عشق ِ من است
كه چكاوك
ها از صحن ِ چمن اوج مي گيرند
و بر هر
برگ ِ درخت پرنده اي خوش آواز مي
نشيند
به خاطر عشق
ِ من است
كه هواي
تابستان را هزاران بال به تموج در مي آورد
و هزاران
هزار چشم ِ جواهر نشان در نور فروزان مي
شوند
به خاطر عشق
ِ من است
كه صدف
هاي نورافشان
بر صفحه ي
شن، اشكالي ظريف
چون خط ِ
پيچ در پيچ ِ انديشه به خود مي گيرند
به خاطر عشق
ِ من است
كه در
آسمان، راههاي نامرئي نهاده اند
تا
پرندگان در مسير ِ آن پرواز كنند
و خورشيد
در روز
و ماه و
ستارگان، شب هنگام در آن راهها
بخرامند
به خاطر عشق
ِ من است
كه تمامي
ِ شب رودخانه در رؤياي من جاريست
و صد هزار
موجود ِ زنده در آغوش ِ من مي خسبند
و هرچه
خواب است بيدار مي شود
و هرچه
جاري است به سكون مي رسد.
- شعر:
كتلين رين
-
مترجم: حسين الهي قمشه اي