แต่แล้วพอเรียนอยู่ชั้น ม.3 ด้วยความคึกคะนองตามวัยและแรงเพื่อนยุ ฉันจึงเริ่มมีแฟนคนแรก เขาชื่อ ธร เราคบกันไม่นาน ธรมีเพื่อนเป็นเด็กเกเรเยอะ หนึ่งในพวกนั้นก็คือ เอ เอเป็นคนหน้าตาดีมาก เจ้าชู้และเรียนไม่จบออกไปกลางเทอมแถมชอบทำตัวเป็นอันธพาล ฉันชอบเอตั้งแต่ครั้งแรกๆ ที่เห็น แต่เพราะตอนนั้นฉันเป็นแฟนกับธรจึงเลิกสนใจเอ แต่มีอยู่มาวันหนึ่งเอก็ขับรถมาหาฉันที่บ้าน บอกว่าธรให้มารับจะพาไปเที่ยว ฉันก็นั่งรถไป ปรากฏว่าเขาพาฉันไปบ้านเพื่อนอีกคน (ซึ่งเป็นญาติเขา) พอถามว่าแวะมาทำไม เขาบอกว่าลืมของจะเข้าไปเอา ให้ฉันเข้าไปเป็นเพื่อน ฉันไม่ได้ติดใจอะไรจึงเข้าไปกับเอ กำลังรื้อห้องหาของอยู่ เอก็ถามเรื่องฉันกับธรว่าฉันมีอะไรกับธรรึยัง ถามว่าฉันชอบเรื่องอย่างว่าไหม ฉันไม่ชอบก็พยายามเลี่ยง เปลี่ยนเรื่องคุย แต่เอก็จะพยายามวกกลับมาคุยเรื่องทำนองนี้จนน่ารำคาญ ฉันจึงพูดออกไปว่าฉันลืมไปว่าต้องทำธุระให้แม่ เดี๋ยวแม่ว่าจะขอตัวกลับ เอก็ทำท่าไม่พอใจ หาฉันว่ารังเกียจเขา แล้วเอก็เข้ามาบีบแขนและปลุกปล้ำฉัน ตอนนั้นฉันกลัวทำอะไรไม่ถูก จะร้องก็ร้องไม่ออก แล้วฉันก็เป็นของเอ วันนั้นพอเอเผลอฉันจึงลุกขึ้นมาแล้วแอบหนีกลับบ้าน ฉันทั้งกลัวทั้งสับสน กลัวว่าจะท้อง กลัวจะเรียนไม่จบ กลัวพ่อแม่รู้ กลัวไปซะทุกเรื่อง พอถึงบ้านฉันก็ปิดประตูเข้าห้องเงียบ ไม่ได้พูดเรื่องนี้กับใคร ฉันรู้ดีว่าขืนเล่าให้พ่อแม่ฟังต้องดุด่าว่ากล่าวแน่ๆ ด้วยความกลัวถูกว่าฉันจึงปิดเรื่องนี้เป็นความลับ

หลังจากนั้นฉันก็แทบจะไม่ได้ติดต่อกับธรเลย ส่วนเอก็มาขอคบกับฉัน ฉันเห็นว่าเรื่องมาถึงขั้นนี้แล้วก็เลยลองคบกับเอดู เอเรียนไม่จบ ม. 6 ด้วยซ้ำแต่ก็ได้ทำงานที่โรงงานแห่งหนึ่ง คบกันแรกๆ เอดีกับฉันมาก เอาใจใส่ฉันทุกเรื่อง มารับหลังเลิกเรียนบ่อยๆ แต่ทุกครั้งที่เจอมักจะจบลงด้วยการมีอะไรกัน จนฉันเบื่อและสงสัยว่าเขารักฉันรึแค่อยากมีอะไรด้วยเท่านั้น ตอนนั้นฉันเรียนต่อ ปวช. แล้ว ด้วยความที่ฉันเป็นเชียร์หลีดเดอร์ และมีเด็กเทคนิคในโรงเรียนเดียวกันมาจีบเยอะ บ่อยครั้งที่ฉันจะถูกเพื่อนจับคู่กับคนนั้นคนนี้แซวกันเป็นเรื่องสนุก ซึ่งกับบางคนที่เข้ามาจีบ ฉันก็รู้สึกดีด้วย แต่ก็ไม่กล้าทำอะไรมากไปกว่านั้นเพราะฉันกลัวเอจะรู้

จนกระทั่งวันหนึ่ง เพื่อนในกลุ่มที่มาจีบฉันชื่อกุ้งโทรมาหาฉันที่บ้านเรื่องรายงานกลุ่ม ให้ฉันไปช่วยทำเพราะต้องรีบส่ง ฉันจึงไปช่วยกุ้งทำ ตอนแรกฉันเข้าใจว่าจะมีเพื่อนคนอื่นๆ มาช่วยด้วย แต่กุ้งบอกว่าคนอื่นไม่ว่าง ตอนนั้นจึงมีแค่ฉันกับกุ้ง วันนั้นฉันยอมรับว่าไม่รู้เป็นอะไร มองหน้ากุ้งแล้วก็รู้สึกใจเต้นไม่เป็นจังหว่ะทุกที ในใจก็กลัวว่ากุ้งจะคิดอะไรเลยเถิดกับฉัน แต่โชคดีที่บ้านกุ้งมีคนเข้าออกพลุกพล่าน วันนั้นจึงเป็นการไปทำรายงานจริงๆ ไม่ได้เกิดอะไรขึ้นระหว่างเราสองคน แต่พอฉันกลับไปบ้าน เอก็โทรมาแล้วนัดฉันออกไปพบ พอฉันเจอเอ เอก็โวยวายใส่ฉันถามเรื่องที่ฉันไปบ้านกุ้งว่าไปทำอะไรกันสองคน ฉันบอกความจริงไปแต่เอไม่เชื่อ พยายามหาเรื่องทะเลาะ และตบตีฉัน หลังจากนั้นเอก็เริ่มหึงหวงฉันรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ หนักๆ เข้าก็ขู่ว่าถ้าเลิกกับเขา เขาจะเอาน้ำกรดสาด จะทำร้ายฉันต่างๆ นานา

ฉันปรึกษาเรื่องนี้กับเพื่อน ทุกคนก็ยุให้เลิก ใจฉันก็อยากเลิก แต่ก็กลัวโดนทำร้ายจึงยังคบเออยู่ แต่เอก็ไม่ยอมเชื่อใจฉันสักที จนฉันและเพื่อนๆ เริ่มเบื่อ เพราะเอแสดงอาการหึงหวงหนักขึ้นทุกวัน ประจวบกับฉันเริ่มมีใจให้กุ้ง ฉันจึงอยากเลิกกับเอมาก แล้วฉันเริ่มไม่ไปเจอ ไม่ยอมมีอะไรกับเขา แต่เอก็ไม่ยอมเลิกกับฉันโดยดี หนักๆ เข้าก็ทำร้ายฉันทุกครั้งที่เจอ ฉันทั้งถูกจับตัดผมจนสั้นกุด ถูกตบตีสารพัด จนฉันทนไม่ได้ในที่สุดต้องขอที่บ้านตามพี่มาเรียนต่อมหาวิทยาลัยในกรุงเทพเพื่อหนีเอ แรกๆ เอก็จะมาหาฉันที่กรุงเทพฯ บ่อยๆ แต่พอนานไปไม่รู้เป็นอะไร เขาก็เริ่มไม่ค่อยมา ไม่ติดต่อกับฉัน ฉันก็ไม่คิดจะถาม เพราะใจอยากเลิกกับเขาอยู่แล้ว ประกอบกับว่าช่วงที่ไม่ค่อยได้ติดต่อกับเอนั้นพี่ชายฉันย้ายบ้าน ฉันจึงไปอยู่บ้านใหม่กับพี่ เอจึงติดต่อฉันไม่ได้ เราจึงเลิกกันได้สำเร็จ

หลังจากที่หมดเรื่องของเอ ฉันก็ยังไม่ได้มีใคร เพราะเข็ดกับผู้ชาย รู้สึกอย่างตั้งใจเรียนให้จบมากกว่า ฉันรู้สึกว่าที่ผ่านมาตัวเองผิดกับพ่อแม่มาก ทำตัวเหลวไหลไปเพราะแรงเพื่อนยุ เพราะสิ่งรอบตัวล่อใจ คึกคะนองไปตามวัยโดยไม่คิดถึงอนาคต หลังจากนั้นฉันจึงพยายามตั้งใจเรียนให้จบเพื่อให้พ่อแม่ภาคภูมิใจ เพราะถึงที่สุดแล้วครอบครัวก็สำคัญกว่าเรามากกว่าอะไรทั้งสิ้น หวังว่าเรื่องของฉันคงมีประโยชน์กับเพื่อนๆ บ้างไม่มากก็น้อยนะคะ

<< กลับ