วัดอุโมงค์
 
 
 
     วัดอุโมงค์
      ตั้งอยู่ในเขตตำบลสุเทพ อำเภอเมือง ฯ สร้างเมื่อ ปี พ.ศ.๑๘๔๐ เป็นวัดที่พญามังรายโปรดให้สร้างขึ้น ณ บริเวณป่าไผ่ ๑๑ กอ เพื่อให้เป็นที่พำนักของพระภิกษุฝ่ายอรัญวาสีจากลังกา ๔ รูป โดยยึดถือแบบแผนของลังกาเป็นหลัก ทั้งในด้านแบ่งเขตพุทธาวาส สังฆาวาส และรูปทรงของเจดีย์ ต่อมาเมื่อประมาณปี พ.ศ. ๒๐๖๓ พระเจ้ากือนาได้บรรจุพระบรมสารีริกธาตุในเจดีย์องค์ใหญ่ เดิมมีชื่อว่าวัดเวฬุกัฏฐาราม หมายถึงวัดป่าไผ่ แต่ชาวบ้านทั่วไปมักเรียกว่า วัดอุโมงค์เถรจันทร์

เจดีย์ เป็นเจดีย์ทรงระฆังกลม มีอิทธิพลจากศิลปะพม่าแบบพุกาม ต่อมาได้มีการบูรณะในสมัยพระเมืองแก้ว การบูรณะครั้งหลังสุดเป็นการปรับปรุงยอด ให้เป็นแบบศิลปะพม่ายุคหลัง ใต้องค์เจดีย์มีกรุ และภาพจิตรกรรมฝาผนังประดับเท่าที่ปรากฏเหลืออยู่ เป็นภาพดอกไม้ใบไม้ และสัตว์ ซึ่งน่าจะมีอิทธิพลผสมกันระหว่างศิลปะพม่า แบบพุกาม และจีน สันนิษฐานว่าเป็นภาพเขียนประมาณพุทธศตวรรษที่ ๒๑
วัดอุโมงค์ขึ้นทะเบียนโบราณสถาน เมื่อปี พ.ศ. ๒๔๗๘ และกำหนดขอบเขต เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๒๓

 
วัดพระธาตุดอยสุเทพ, วัดพระสิงห์, วัดเจ็ดยอด, วัดสวนดอกวัดเจดีย์หลวง, วัดเจดีย์เหลียม, วัดเชียงมั่น, วัดอุโมงค์