.

คำวิเศษณ์์

ดดดดคำวิเศษณ์ คือคำที่ทำหน้าที่ประกอบคำนาม , คำสรรพนาม , คำกกริยาและคำวิเศษณ์ด้วยกัน

ดดดดหน้าที่คำวิเศษณ์

๑. ประกอบคำนาม

ดดดดดด๑. ) คน อ้วน เป็นเพื่อนกับคน ผอมดดดดด ๒. ) โต๊ะ กลม ทาสี เหลือง

ดดดดดด๓. ) คน ดี มีวาจา ไพเราะ

๒. ประกอบคำสรรพนาม

ดดดดดด๑. ) ท่าน ทั้งหลาย อยากดูใคร บ้างดดดดร ๒. ) เขาจะมีอะไร กี่มากน้อย

ดดดดดด๓. ) เขา ทั้งหมด จะมาหาเรา ทั้งสอง วันนี้

๓. ประกอบคำกริยา

ดดดดดด๑. ) เขาพูด เพราะดดดดดดดดดดดดดดด ๒. ) ม้าวิ่ง เร็ว

ดดดดดด๓. ) ผมมีปากกาด้ามเดียว ขอรับ

๔. ประกอบวิเศษณ์

ดดดดดด๑.  ) เขากินอาหาร จุ มาก (ประกอบ จุ)รรด ๒. )คนอ้วน ตุ๊ตะ วิ่งช้า(ประกอบอ้วน)

ดดดดดด๓. ) เขารักน้องมาก เหลือเกิน (ประกอบ มาก)

คำที่ใช้เป็นคำวิเศษณ์ มีอยู่ ๔ ประเภทคือ

ดดดดดด๑. คำวิเศษณ์แท้ ได้แก่ ดี ชั่ว สูง ต่ำ ดำ ขาว ยาว สั้น ใหญ่ เล็ก ฯลฯ เช่น โต๊ะ ใหญ่ แขน ยาว

ดดดดดด๒. คำนาม ได้แก่ คำนามที่ประกอบคำอื่น และคำหน้าที่เช่นเดี่ยวกับคำวิเศษณ์ เช่น ไก่ บ้าน

ไก่ ป่า ช้าง บก ครู เด็ก ครู ผู้ใหญ่ ฯลฯ

ดดดดดด๓. คำกริยา ได้แก่ คำกริยาที่ประกอบคำอื่นและทำหน้าที่เช่นเดี่ยวกับคำวิเศษณ์ เช่น

ดดดดดดดดดดด•  ) คน ซื้อ กับคน ขาย ต่างโต้เถียงกัน

ดดดดดดดดดดด•  ) คน ตาย ขายคน เป็น

ดดดดดดดดดดด•  ) คน ดู ร้องบอกคน เล่น ให้เล่นช้าๆ

ดดดดดดดดดดด•  ) คน กลึง ต้องพึ่งคน ชัก คน สลัก ต้องพึ่งคน เขียน

๔. วลี ได้แก่ กลุ่มคำที่ประกอบคำอื่นและทำหน้าที่เช่นเดี่ยวกับคำวิเศษณ์ เช่น

ดดดดดด๑. ) คน ขายผ้า ไม่กล้าเข้าใกล้คน ขายหมู

ดดดดดด๒. ) เด็ก รักเรียน กับเด็ก เบื่อเรียน มักไม่สมาคมกัน

ดดดดดด๓. ) คน ตัดผม จูงมือคน ตาบอด

ชนิดของคำวิเศษณ์

ดดดดดดคำวิเศษณ์ แบ่งออกเป็น ๑ o ชนิด คือ

ดดดดดด๑.)  ลักษณวิเศษณ์ คือคำวิเศษณ์ที่ใช้ประกอบบอกลักษณะต่างๆ เช่น บอกชนิด , สี

สัณฐาน , อาการ , รส , ความรู้สึก เป็นต้น เช่น โง่ ยาว นุ่ม แก่ ดี ชั่ว สูง ต่ำ ดำ ขาว ยาว สั้น ใหญ่ เล็ก กลม แบนโครม เปรี้ยง เร็ว ช้า หอม เหม็น เปรี้ยว หวานเย็น ร้อน กว้าง เเคบ บาง หนา เเป้น รี เหลี่ยม ด่วน ไว เฉื่อย เซ่อ ฉลาด เพราะ เเหบ เครือ ดัง ค่อยฯลฯ

คำนามและคำกริยาที่นำมาใช้เป็นคำวิเศษณ์ โดยมากเป็นลักษณะวิเศษณ์และคำวิเศษณ์ใด ๆ ที่จัดเข้าในคำวิเศษณ์อื่น ๆ ไม่ได้ต้องนับเป็นลักษณวิเศษณ์ทั้งสิ้น

ดดดดดดตัวอย่าง

ดดดดดด- เหล้า เก่า มีผู้นิยมสะสมไว้ ดดดดดดดดดด- กางเกง แดง เป็นของเธอ

ดดดดดด- เขาตะโกนเสียง ดังดดดดดดดดดดดดรรด - ลูกจันทร์ หอม ใช้ทำยาได้

ดดดดดด๒.)  กาลวิเศษณ์ คือคำวิเศษณ์ที่ประกอบบอกเวลา เช่น เช้า สาย บ่าย เที่ยง เย็น ค่ำ

อดีต อนาคต ปัจจุบัน ฯลฯ

ดดดดดดตัวอย่าง

ดดดดดดดดดดด•  คน โบราณ ไม่ชอบทำงานเวลา กลางคืน

ดดดดดดดดดดด•  เขา เดี๋ยวนี้ ไม่เหมือนกับเขา แต่ก่อน

ดดดดดดดดดดด•  ฉันนอน ก่อน ฉันจึงตื่น เช้า

ดดดดดดดดดดด•  คนดี เดี๋ยวนี้ ไม่เหมือนกับคนดี แต่ก่อน

ในประโยคที่ ๑ กาลวิเศษณ์ประกอบนาม , ป ระโยคที่ ๒ ประกอบสรรพนาม

ประโยคที่ ๓ ประกอบกริยา , ป ระโยคที่ ๔ ประกอบวิเศษณ

ดดดดดด๓.)  สถานวิเศษณ์ คือคำวิเศษณ์ที่ประกอบบอกสถานที่ เช่น บน ล่าง เหนือ ใต้ ไกลใกล้ บก น้ำ บ้าน ป่า ฯลฯ

ตัวอย่าง

ดดดดดดดดดดด•  เขาอยู่ บน ฉันอยู่ ล่าง ท่านอยู่ ห่าง เขาอยู่ ใกล้

ดดดดดดดดดดด•  เขาเอาช้าง บ้าน ไปต่อช้าง ป่า

ดดดดดดดดดดด•  ชาวประมงเอาสัตว์ บก ไปล่อสัตว์ น้ำ

ดดดดดดดดดดด•  จากทิศ เหนือ เขาล่องเรือ ไปยังทิศ ใต้

คำวิเศษณ์ชนิดนี้ ถ้ามีคำนามหรือสรรพนามมารับข้างหลัง นับว่าเป็นคำบุพบท เช่น

ดดดดดดดดดดด•  พระพุทธรูปประดิษฐานอยู่ บน หิ้ง

ดดดดดดดดดดด•  สุนัขนอน ใต้ ถุน

ดดดดดดดดดดด•  เขานั่ง ใกล้ ฉัน

ดดดดดดดดดดด•  หมอนอยู่ เหนือ หัว

ดดดดดด๔.) ประมาณวิเศษณ์ คือคำวิเศษณ์ที่ประกอบจากจำนวน แบ่งออกเป็น ๒ ชนิด คือ

๑.บอกจำนวนนับ เช่น หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า ที่หนึ่ง ที่สอง ที่สาม ที่สี่ ที่ห้า ฯลฯ จะใช้เป็นตัวเลข หรือตัวหนังสือก็ได้

ดดดดดดดดดดด-ห้องนี้มีนักเรียน ๖ o คน

๒.บอกจำนวนปริมาณ คือมิได้บอกชัดลงไปว่าเท่านั้นเท่านี้เป็นแต่กำหนดว่ามากหรือน้อยซึ่งพอจะรู้ความหมายโดยปริมาณ เช่นมาก น้อย หลาย ทั้งหลาย จุ ทั้งปวง ทั้งหมด บรรดา คนละ สิ่งละ ต่าง บาง กัน ฯลฯ เช่น

ดดดดดดดดดดด•  บรรดา คนที่มา ล้วนแต่ กิน จุทั้งสิ้น

ดดดดดดดดดดด•  ต่าง คน ต่าง ทำ กัน ไป คนละ อย่าง

ดดดดดดดดดดด•  บาง คนก็ทำ บ้าง กิน บ้าง เล่น บ้าง

ดดดดดดดดดดด•  ตำรวจ หลาย คน

ดดดดดดดดดดด•  น้องกินข้าง จุ

ดดดดดดดดดดด•  ฉัน ตลอด ว่าเธอกิน

ดดดดดด๕.) นิยมวิเศษณ์ คือ คำวิเศษณ์ที่ประกอบบอกความชี้เฉพาะหรือจำกัดลงไปว่าเป็นเช่นนั้นเช่นนี้ หรือสิ่งนั้นสิ่งนี้ เช่น นี่ นั่น โน้น ทั้งนี้ ทั้งนั้น อย่างนี้ อย่างนั้น ดังนี้ ดังนั้น แท้ จริง เฉพาะ เอง ดอกแน่นอน ทีเดียว เจียว ฯลฯ

ดดดดดดตัวอย่าง

ดดดดดดดดดดด•  เธอ นี่ ช่างไม่รู้จัดตา นั่น เสียบ้างเลย

ดดดดดดดดดดด•  ฉัน เอง ไม่ได้พูด ดังนั้น ดอก

ดดดดดดดดดดด•  ฉันเรียนวิชา เฉพาะ ไม่ใช่วิชาทั่วไป

ดดดดดดดดดดด•  คนคน นี้ พูด จริง ทำ จริง และมีใจ มั่นคง แน่นอน

ดดดดดด๖. อนิยมวิเศษณ์ คือวิเศษณ์ที่ประกอบบอกความ ไม่ชี้เฉพาะ หรือจำกัดลงไปว่าเป็นเช่นนั้นเช่นนี้ หรือสิ่งนั้นสิ่งนี้ เช่น ใด ไร ไหน กี่ อะไร ทำไม ฉันใด เช่นไร ฯลฯ

แต่ถึงสังเกตว่าคำพวกนี้จะต้องไม่ใช้ในข้อความที่เป็นคำถามหรือสงสัยจึงจะนับว่าเป็นอนิยมวิเศษณ์ถ้าใช้ในข้อความที่เป็นคำถามหรือสงสัยเรียกว่า ปฤจฉาวิเศษณ์

ดดดดดดตัวอย่าง

ดดดดดดดดดดด•  คน ใด จะชอบคน ไหน ก็ได้

ดดดดดดดดดดด•  ขนม อะไร ราคา เท่าไร ฉันก็ซื้อทั้งนั้น

ดดดดดดดดดดด•  เขาอ่านหนังสือ อะไร เวลา ไร ได้ทั้งนั้น

ดดดดดดดดดดด•  เขาจะมา กี่ คนฉันไม่ว่าและจะมา ทำไม ฉันไม่รังเกียจ

ดดดดดดดดดดด•  เขามาได้ ฉันใด ก็ขอให้เขากลับไปฉันนั้น

ดดดดดด๗. ปฤจฉาวิเศษณ์ คือคำวิเศษณ์ ที่ประกอบบอกเนื้อความเป็นคำถามหรือความสงสัยเช่น ใด ไร ไหน กี่ อะไร ทำไม ฉันใด เช่นไร ไหม อันใด อย่างไร เท่าไร ไย หรือ หนอฯลฯ

ดดดดดดตัวอย่าง

ดดดดดดดดดดด•  สิ่ง ใด อยู่ในตู้ท่านรู้ ไหม ?

ดดดดดดดดดดด•  ฉันจะทำ ฉันใด ดี?

ดดดดดดดดดดด•  ท่าน หรือ เป็นผู้เก็บนาฬิกาได้ ?

ดดดดดดดดดดด•  เมื่อรู้เรื่องแล้วท่านจะพูดไป ไย ?

ดดดดดดดดดดด•  อันว่าตัวกาลีนี้ หรือหนอ ?

ดดดดดด๘. ประติชญาวิเศษณ์คือคำวิเศษณ์ที่ประกอบเสียงร้องเรียกและเสียงขานรับเพื่อแสดงความสละสลวยของภาษาและแสดงความเป็นกันเอง

ในระหว่างผู้พูด เช่น จ๋า ขอรับ เว้ย โวย โว้ย และบรรดาคำที่กล่าวแล้วในคำวิเศษณ์ราชาศัพท์ทั้งสิ้น

ดดดดดดตัวอย่าง

ดดดดดดดดดดด•  แดง จ๋า มาหาพี่หน่อย

ดดดดดดดดดดด•  คุณครู ขอรับ ผมกลับมาแล้ว ขอรับ

ดดดดดดดดดดด•  อ้ายโม่ง โวย โวย

ดดดดดดดดดดด•  หนู จ๋า , จ๋า

ดดดดดดดดดดด•  หนูจะไปไหน ? หนูจะไปตลาด จ้ะ

ดดดดดดดดดดด•  ดำ เว้ย จะไปเที่ยวด้วยกันไหม โว้ย

ดดดดดดดดดดด•  ผมไปได้ ครับ

ดดดดดด๙. ประติเมธวิเศษณ์ คือคำวิเศษณ์ที่ประกอบบอกความปฎิเสธ หรือไม่ยอมรับ เช่น ไม่ มิ ใช่ ใช่ บ่ บมิ บ่มิ บราง ฤ ฤา มิได้ ไม่ได้ หาไม่ หา..ไม่ หามิได้ ไม่...มิได้ ไม่...หามิได้

คำประติเมธวิเศษณ์ จะปฎิเสธที่นาม สรรพนาม กริยา หรือวิเศษณ์ ก็ได้

ดดดดดดตัวอย่าง

ดดดดดดดดดดด•  เขา ไม่ ทำงานก็มิเป็นไร เพราะเขา ไม่ใช่ ลูกจ้าง

ดดดดดดดดดดด•  ร่างกายนี้ใช่ สัตว์ บุคคลใช่ตัวตนเราเขา

ดดดดดดดดดดด•  ความประพฤติเช่นนั้น บมิ เป็นการที่ควรกระทำ

ดดดดดดดดดดด•  บราง นาน (ไม่นาน) ธ ก็สำเร็จแก่อรหัตผล

ดดดดดดดดดดด•  ของนอกกายเรานี้มีแล้ว หาไม่ เกิดขึ้นเสื่อมไป จะได้อยู่คงทน หามิได้

ดดดดดดดดดดด•  เขา ไม่ มาหา มิได้

ดดดดดดดดดดด•  ราคา ฤา เยาฉวยเอา ฤ บังควร

ดดดดดด๑๐. ประพันธวิเศษณ์ คือ คำวิเศษณ์ที่ประกอบคำกริยาหรือคำวิเศษณ์เพื่อเชื่อมประโยคให้มีข้อความเกี่ยวกข้องกัน เช่น ที่ ซึ่ง อัน อย่างที่ ชนิดที่ ให้ ว่า ที่ว่า คือ ฯลฯ

ดดดดดดตัวอย่าง

ดดดดดดดดดดด•  เขาเป็นคนฉลาด ที่ ใคร ๆ ไม่กล้า ดูถูกเขา

ดดดดดดดดดดด•  เขาร้องเพลงไพเราะมาก ซึ่ง เมื่อฟังแล้วจิตใจของฉันก็เคลิบเคลิ้มไปด้วย

ดดดดดดดดดดด•  เขาไม่อาจพูดถ้อยคำใด ๆ อัน จะทำให้ผู้อื่นเสียใจ

ดดดดดดดดดดด•  เขาพูดจาหยาบคาย อย่างที่ สุภาพชนเขาไม่พูดกัน

ดดดดดดดดดดด•  เขาเดิน ชนิดที่ คนอื่นเดินตามเขาไม่ได้

กลับสู่ด้านบน กลับสู่หน้าแรก