คำอุทาน

ดดดดคำอุทาน คือ คำที่เปล่งออกมาเพื่อแสดงอารมณ์หรือความรู้สึกของผู้พูด มักจะเป็นคำที่ไม่มีความหมาย แต่เน้นความรู้สึก และอารมณ์ของผู้พูด เสียนงที่เปล่งออกมาเป็นคำอุทานนี้ แบ่งเป็น 3 ลักษณะ
   1. เป็นคำ เช่น โอ๊ย ว้าย แหม โถ เป็นต้น
   2. เป็นวลี เช่น พุทโธ่เอ๋ย คุณพระช่วย ตายละว้า เป็นต้น
   3. เป็นประโยค เช่น ไฟไหมเจ้าข้า ป้าถูกรถชน เป็นต้น
ดดดดคำอุทานแบ่งออกเป็น 2 ชนิด คือ
   1. อุทานบอกอาการ ใช้เปล่งเสียงเพื่อบอกอาการและความรู้สึกต่างๆของผู้พูด เช่น
 ดดดดดด- ร้องเรียก หรือบอกเพื่อให้รู้สึกตัว เช่น แน่น เฮ้ โว้ย เป็นต้น เ้่เีเเด้เด

ดดดดดด- โกรธเคือง เช่น ชิชะ ดูดู๋ เป็นต้น  

ดดดดดด- ขุ่นเคือง เช่น อุวะ แล้วกัน เป็นต้น

ดดดดดด- ตกใจ เช่น ตายจริง ว้าย เป็นต้น  

ดดดดดด- ทักท้วง เช่น ฮ้า ไฮ้ เป็นต้น  

ดดดดดด- สงสาร เช่น อนิจจา โถ เป็นต้น  

ดดดดดด- เยาะเย้ย เช่น หนอย ชะ เป็นต้น

ดดดดดด- โล่งใจ เช่น เฮ้อ เฮอ เป็นต้น  

ดดดดดด- ประหม่า เช่น เอ้อ อ้า เป็นต้น

ดดดดดด- ชักชวน เช่น นะ น่า เป็นต้น
  2. อุทานเสริมบท คือ คำพูดเสริมขึ้นมาโดยไม่มีความหมาย อาจอยู่หน้าคำ หลังคำหรือแทรกกลางคำ เพื่อเน้นความหมายของคำที่จะพูดให้ชัดเจนขึ้น เช่น อาบน้ำอาบท่า ลืมหูลืมตา กินน้ำกินท่า ถ้าเนื้อความมีความหมายในทางเดียวกัน เช่น ไม่ดูไม่แล ร้องรำทำเพลง เราเรียกคำเหล่านี้ว่าคำซ้อน

ดดดดตัวอย่าง ของคำอุทานเสริมบท ได้แก่

ดดดดดด- เรือน ชาน ดดดดดดดดดดดด- สัญญิง สัญญา

ดดดดดด- ได้ดิบ ได้ดีดดดดดดดดดดรรด- หนังสือ หนังหา

ดดดดดด- รถมง รถเมล์ ดดดดดดดดดดด- เหมาะไม้ เหมาะมือ

ดดดดดด- เป็นใหญ่ เป็นโตดดดดดดดดด - ไม่กิน ไม่เกิน

ดดดดดด- ผู้หลัก ผู้ใหญ่ดดดดดดดดดดเเเ- รกหูรกตา

ดดดดดด- ตลง ตลาดดดดดดดดดดดดดเ - โค้ก เคิ้ก

ดดดดดด- เท็กซ่ง เเท็กซี่

ดดดดตัวอย่าง ที่ใช้ในประโยค เช่น

ดดดดดด- ศตวรรษหัดดูหนังสือหนังหาบ้าง

ดดดดดด- โตขึ้นฉันจะเป็นใหญ่เป็นโต

ดดดดอุทานเสริมบท ที่ใช้เป็นคำสร้อยในการแต่งโคลง

ดดดดดด- หากสยามพินาศลง ไทยอยู่ได้ ฤา

ดดดดดด- จักกลิ้งครกขึ้นคีรี สุดแต่ ใจนา

ดดดดดด- มัสมั่นแกงเนื้อ นพคุณ พี่เอย

กลับสู่ด้านบน กลับสู่หน้าแรก