เสียง
เสียงสำหรับหูมนุษย์มีความถี่ 20 - 20,000 เฮิร์ตซ์ เกิดจาก
การสั่น ของวัตถุทำให้ตัวกลางเกิดเป็นส่วนอัดและส่วน
ขยาย มีคุณสมบัติการ สะท้อน การหักเห แทรกสอด และ
เลี้ยวเบน
อัตราเร็วของเสียงในอากาศ Vt = 331 + 0.6t
Vt = ความเร็วของเสียงที่อุณหภูมิ t oC
ความเข้มของเสียง คือ กำลังเสียงที่ตกกระทบในแนวตั้ง
ฉากกับพื้นที่ ของหน้าคลื่นของทรงกลม 1 ตารางหน่วย
ความเข้มสูงสุดที่มนุษย์ ทนได้ คือ 1 W/m2
I = ความเข้มเสียง มีหน่วยเป็น วัตต์/ตารางเมตร (W/m2)
P = กำลัง มีหน่วยเป็น วัตต์
R = ระยะห่างจากแหล่งกำเนิดเสียง (m)
ระดับความเข้มของเสียง
I = ความเข้มของเสียง หน่วยเป็น W/m2
I0 = ความเข้มของเสียงต่ำสุดที่คนเราจะได้ยิน 10-12 W/m2
= ระดับความเข้มเสียง
หน่วยเป็น เดซิเบล (dB)
บีตส์
เกิดจากการแทรกสอดของคลื่นเสียงที่มีความถี่ต่างกันไม่
เกิน 7 Hertz
fB = f1 - f2 ; fB = ความถี่บีตส์
ความถี่ที่หูได้ยิน 
f1 , f2 = ความถี่ของคลื่นทั้งสอง
ปรากฎการณ์ดอปเปลอร์
เป็นปรากฎการณ์ที่เกิดขึ้นเนื่องจากการเคลื่อนที่ของ
ผู้ฟังหรือ ต้นกำเนิดเสียง หรือทั้งสองอย่างเคลื่อนที่ทำให้
ความถี่ที่ผู้ฟังได้รับเปลี่ยนไป
fL = ความถี่เสียงที่ผู้ฟังได้รับ
fS = ความถี่เสียงจากต้นกำเนิด
v = ความเร็วของเสียง(ในอากาศ)
vL = ความเร็วของผู้ฟัง
vS = ความเร็วของต้นกำเนิดเสียง
ค่า v เป็นบวกเสมอ (+)
ค่า vL , vS - เป็นบวก(+) ถ้าไปทิศทางเดียวกับ v
- เป็นลบ (-) ถ้าไปทิศทางตรงข้ามกับ v
- เป็น 0 ถ้าอยู่นิ่ง
คลื่นกระแทก
เกิดเมื่อแหล่งกำเนิดเสียงมีอัตราเร็วมากกว่าอัตราเร็ว
เสียง (vS > v ) เช่น เครื่องบิน
การสั่นพ้อง
เป็นการสั่นอย่างรุนแรง เนื่องจากมีการกระทำด้วยความ
ถี่เท่ากับความถี่ธรรมชาติของวัตถุ ถ้าวัตถุเป็นปลายปิดหรือ
ปลายตรึง จะเป็นบัพ แต่ถ้าเป็นปลายเปิดหรือปลายปล่อย
จะเป็นปฏิบัพ
วัตถุปลายเปิด / เส้นเชือก
n = จำนวน loop / จำนวน node
= มวลต่อหนึ่งหน่วยความยาวของวัตถุ
(kg/m)
T = ความตึงเชือก
v = ความเร็วของเสียง
f = ความถี่ของเสียง
= ความยาววัตถุ
ท่อปลายปิด 
n = จำนวน antinode
การหักเหของเสียง
การแทรกสอด โดยแหล่งกำเนิดเฟสตรงกัน
การรวมกันแบบเสริมสร้าง
n = 0 , 1 , 2 , 3 , ...
การรวมกันแบบหักล้างกัน
n = 1 , 2 , 3 , ...