Spiegels van de ziel
Spiegels van de ziel
Mijn jongen,
je kijkt me weer
aan,
dringt diep binnen
in mijn bestaan.
Je warme ogen,
zo bruin en zo
diep,
twee heldere meren,
vol eenvoud en
rust.
Je hebt sprekende ogen,
zei je moeder,
en maar al te te
vaak
denken moeders
heel erg raak.
Je kijkt me aan,
in-dringend, zonder
schroom,
jouw blik vloeit
zwijgzaam in die van mij,
en
ik voel iets van jouw on-wetend al-weten.
Wat je geest niet vatten
kan,
wat je mond niet
zeggen kan,
flitst door je
ogen
in één wetende blik.
Een wirwar van emoties
raken mij :
intense blijheid,
immense rust,
blind vertrouwen,
geloof in vader-zijn,
gevoel
van samen-zijn
Die trotse blik
waarmee je bezit
neemt van je broer,
is typisch voor
jou,
hij is je
ene grote vriend
Als het
waar is wat ze zeggen,
dat ogen de spiegels
zijn van de ziel,
dan is jouw geest
misschien arm,
maar je ziel heel
rijk.
View
My Guestbook