Ik zie…
ik zie golven van
bloemen
samenvloeiend in
één sprekend lied,
een lied van weemoed,
zwanger van herinnering.
Levenden begroeten doden,
zacht bloemfluweel
omhelst kille zerken
en mijn hart neuriet
mee,
verklankt
wat ik niet zeggen kan.
De taal
van de ziel
mengt zich met
de grijze lucht
die mee-weent met
de levenden
en hopelijk,
ja hopelijk,
de doden verwarmt.
View
My Guestbook