Pino is een Citroën HY uit 1978 met het kenteken 45-BB-93.
Hier begint de levensloop van Pino in maart 2001, in blauwe uitvoering met de nodige tape op de niet originele gaten in de carrosserie.
Om Pino op de weg te kunnen houden is begonnen die gaten grotendeels te dichten en enige reparaties uit te voeren aan onder andere de onsteking en remmen.
langzaam maar zeker transformeert Pino weer tot een wat glorieuzere verschijning.
Bij de schuurwerkzaamheden viel uit de verflagen af te lezen dat Pino van origine bordeauxrood van kleur was, dat wil zeggen...met uitzondering van de neuspartij.
Want Hy-kenners zijn wel bekend met het fenomeen; de neusplaatjes roesten gewillig rond de koplampen weg.
Dat is waarschijnlijk de reden geweest dat een voormalige eigenaar heeft besloten de gehele neus weg te zagen en deze te vervangen door een exemplaar van Franse origine, vandaar de op Franse wijze openslaande voordeuren.

Helemaal origineel wordt Pino dus nooit meer, maar er wordt wel naar gestreefd de originele staat zoveel mogelijk te benaderen.
Zo zullen bijvoorbeeld de opstaptreetjes van het smalle type moeten zijn en zal ook het afschuwelijke dakvenster moeten verdwijnen.
Gelukkig hebben de vorige eigenaren niet al te veel gaten voor campeervoorzieningen gemaakt.
Wel hebben er waarschijnlijk aan de linkerzijde vensters gezeten, maar die waren tijdens de aankoop al vervangen door metalen platen.
Daar is nu de tekst op geplaatst zodat de raamrubbers als omlijsting dienen....




Pino 14-03-2001
roest bij de koplamsteun
blauw is de 'originele kleur, roze is de grondverf en geel de uiteindelijke kleur
verplaatsen zonder reservewielklep
De Citroën type H is een voorwielaangedreven bestelbus die van 1948 tot 1981 in productie was.
Deze voorwielaandrijving maakte het betrekkelijk eenvoudig carrosserievarianten te creëren: verlengde en verhoogde exemplaren, pick-ups, veewagens, ambulances, mobiele kantoren en favoriet bij de overlevende exemplaren: kampeerwagens.
De standaard uitvoering met een lengte van 4 meter 26 cm heeft een schuifdeur aan de rechterzijde en twee kleine deurtjes met daarboven een grotere klep aan de achterkant. De 60 liter brandstoftank zit rechts in een compartiment wat is ontstaan door de achterwielkast te verlengen. Links is dezelfde truuk toegepast zodat daar via een deurtje aan de buitenzijde het reservewiel te bereiken is. Wel zo handig als je met een volgeladen bus een lekke band krijgt. Bij veel kampeerwagens wordt die ruimte helaas gebruikt als extra ruimte voor bijvoorbeeld de gas- en/of watertank, koelkast, keukenblok etc. waardoor het reservewiel vaak naar het rechter achterdeurtje is verplaatst.
Moesten de eerste benzine H's het nog met een gemodificeerde Traction Avant viercilinder Perfo-motor van 1911cc met gietijzeren cilinderkop doen, vanaf 1955 kreeg de HY een van de ID/DS 19 afgeleidde aluminium cilinderkop (waarvan de motor op zijn beurt weer een doorontwikkeling was van de 1911D tractionmotor). Dieselexemplaren zijn eveneens geproduceerd, allereerst met de Engelse Perkinsdiesel en later de Peugeot Indenor, maar door hun lagere prestaties ten opzichte van de benzine HY waren deze in Nederland minder populair en zeldzamer. De gietijzeren versnellingsbak telt drie versnellingen vooruit en 1 achteruit, waarbij alleen de 2de en 3de versnelling gesynchroniseerd worden.
Oudere H's zijn vooral te herkennen aan hun dubbele voorruit (tot 1964) en ronde achterspatschermen (tot 1970).
Eind 1969 werden de ' liggende'  schokdempers achter vervangen door 'staande' exemplaren waardoor het mogelijk werd de wielbasis met 5 centimeter te vergroten. Direct gevolg hiervan was dat het niet meer mogelijk was de ronde spatborden toe te passen, vandaar de rechthoekige spatschermen.
Hy_Pino
Carburatie
Oliezeef
Ontsteking
Hy Rust
Start
Banden
Transmissie
Links
Normandië 2002
Plaatwerk
Transmissie
Hy Archief
Eind '50 begin '60 H pick-up Kerkrade 2006