Maraming Japon ang napunta at naiwan sa Luzon mula pa nuong panahon nang hindi pa naitatag ang Estado Filipino. Ang mga Japon na iyon naghalo sa tribu ng mga Igorote sa La Montañosa ng Cordillera.
      Sa panahon ng Estado Filipino, na pinamamahalaan ng Corona ng España, maraming Japones na Católico ang naglipat sa Maynila, lalo na sa mga distrito ng Pacô at San Miguel de Manila.
      Ang mga Católicong Japonés ay pinagbawal ng Emperador ng Japón dahil sa pag-aakala na nilalapastañgan ng mga itó ang ibang relihiyon, tulad ng Budismo at Shinto-ismo, na umiiral din sa Japón. Naniniwala ang mga Japon na ang kanilang Emperador ay anak ng Dios ng Araw at ayaw nila na agawin sa paniniwala kay Cristo at kay Santa María ang ganongpag-aakala.
      Bagamat alam ng Emperador ng Japon na ang Catolicismo Cristiano ay dinadala ng mga Misionero at Fraile mula sa Filipinas, binantaan nito ang pakikipagdigma sa mga Español at Filipino na mga Católico. Pero, ang pagbantang iyon di natupad dahil namamatay palagui ang mga Emperador na Japon, tulad ni Hideyoshi, bago nila mapaghandaan ang pagsalakay sa Filipinas.
      Nang masakop ng mga Americanong WASP ang Filipinas, ang galit ng mga Japón sa mga Católico lumipat sa mga Mason na mga Americano. Ang Masoneriya tinuring ng Emperador ng Japón bilang isang mapañganib na paniniwala dahil lihim nito na pinaplano ang pagbagsak ng ekonomiya ng Japón sa pamaguitan ng pagkontrola, ng mga Americanong WASP na Mason, ng pagpadala (suply) ng crudo sa Tokio.
      Ang ilaw at ang electricidad na nagpapatakbo ng mga fabricang Japones umaasa sa crudo na ini-importa ng mga Japonés mula sa mga bansang Arabo. Ang mga barkong Japon dumadaan sa kanal ng Singapore Straight na kontrolado ng mgaInglés at Kanó.
      Dumadaan din itong mismong mga barkong Japones sa South China Sea ng Filipinas na kontrolado din ng mga Kano at Ingles ng Hong Kong. Nang inipit ng paunti-unti itong "oil supply", o crudo, para sa Japón nagsimula ang Pañgalawang Digmaan ng Mundo (World War Two) sa Asia. Binombahan ng Japon ang Pearl Harbor at nilusob ang Filipinas na iniwanan naman kaagad ng mga Kanong WASP dahil sa takot sa Hapón.
      Mapayapa ang pagpasok ng Japonés sa Maynila dahil walang karahasan. Pinatatag ng mga Japon ang Pañgalawang Repúblika ng Filipinas kung saan inalis nila ang wikang Ingles bilang wikang Oficial at pinairal ang Tagalog bilang wikangpambansâ.
      Pero, napansin ng mga Hapón na ang pag-iisip ng maraming Filipino ay pumapanig pa rin sa mga Amerikanong WASP na tinuturing nilang matinding kalaban ng kanilang pambansang ekonomiya. Hindi maintindihan ng mga Hapón kung bakit pumapanig pa sa mga Kanong WASP ang karamihang Filipino samantalang dapat malaman ng mga ito ang karahasan at sukdulang kalupitan ng mga Kano sa kanila nuong nakaraang digmaang Pilipino-Amerikano ng periodong 1898-1907.
      Si General Artemio "El Víbora" Ricarte ay isang pinuno ng hukbo ng Unang República na ayaw sumukô sa mga Kanong WASP nuong 1900. Minabuti niyang maglipat muna sa Japón ke sa magpasailalim sa pamahalaan ng mga Kanong WASP na tumagal hanggang 1942, panahon ng Hapón.
      Nabubuhay si Ricarte sa Tokio bilang profesor ng wikang Español. Hiniñgi ni Ricarte sa mga Japón na tuluñgan ang mga Filipino na lumaya sa hawak pang-ekonomiko ng mga Kanô. Nagbalik si Ricarte sa Filipinas kasama ang mga fuerza ng Japón. Tinuring ni Ricarte ang mga Japón na takipagligtás ng Filipinas sa paniniil na pang-ekonómiko ng mga Kanong WASP.
      Sa periodong 1944-1945, at nang maramdaman na ng mga Japones na sila'y matatalo sa pakikipagdigma sa mga Amerikanong WASP, lumabas ang kanilang karahasan at kalupitan laban sa mga Filipino. Sa kabila nito, at pagkatapos ng Digmaang iyon, ang tulong ekonomiko ng mga Kano na dapat maibigay sa muling pagpatayo ng ekonomiya ng Filipinas, binigay muna sa mga Japón. Dahil diyan, lumagô ang ekonomiya ng Japón hanggang nadatnan nito ang maguiguing isang potensiya ekonómika (economic power) sa mundo.
      Samantala, ang ekonomiya ng mga Filipino pinabayaan na matuyô ng mga mismong Kanong WASP. At bilang hudyat ng kanilang pag-aayaw sa pagtulong sa muling pagpatayô ng ekonomiya ng Filipinas, pinipilit pa nila na mañgutang ang mga Presidenteng Filipino sa kanilang mga banco tulad ng World Bank at IMF, upang mapagperahan pa ang mganamumulubing Filipino.
      At ang Presidenteng Filipino na ayaw sumunod ng pagdiktang WASP sa politika ng kapuluan, pinapasamâ nila sa pamaguitan ng pagpataas ng gasolina at ng lahat na bilihin sa bansa.
      Dahil sa hindi pinapaalam ng diario't televisión ang tunay na guinagawâ ng mga WASP sa ekonomiya ng Filipino, ang pinagbibintañgan ng sambayanang Filipino sa pagbabagsak ng ekonomiya ay ang kanilang Presidente at hindi ang mga tunay na salarin na siyang mga WASP.
      Dahil sa pagbibintang sa Presidente, nahahati ang taong bayan sa dalawang partido at ito sila'y nag-aaway sa pamaguitan ng mga demostrasyon sa mga kalye at liwasan. ggr_flamenco@hotmail.com