Jullie zullen er nu wel helemaal niks van snappen, maar we gaan dus NIET naar Vietnam. Op het allerlaatste moment hebben we besloten dat we er geen zin in hebben. Jakko en Hilde gaan er wel heen dus, na een maand samenreizen, scheiden hier onze wegen.
Morgen gaan we nog wel alvast mijn verjaardag hier vieren door uit eten te gaan bij de TURK!! Echt waar, het enige turkse restaurEnt (Aziatische spelling) van Zuid-Oost Azie zit hier in Phnom Penh. Daarnaast gaan we hier een hoop troep posten en via Battambang Cambodja uit zoals we erin zijn gekomen, en in Thailand meteen rechtsaf naar Laos ! (bij Pakse) Tegenwoordig kun je ook van Cambodja direkt Laos in, maar dat is ons te duur want het vereist het omkopen van een aantal grensautoriteiten (zwaaien met je dollars!!)bovendien zijn we al twee keer in Stung Treng geweest en hebben we daar niet echt vrienden gemaakt met de kaartjesverkopers van de boten, die vinden dat witte rijke toeristen twee keer zoveel moeten betalen, dat is trouwens een van de belangrijkste redenen waarom we niet naar vietnam gaan, daar is dat namelijk staatspolitiek. Het
Laotiaanse visum is al in de pocket, ja, daar was nog een plekje voor in het paspoort.
Het volgende verhaal komt bij sommige mensen dubbel. Als Jakko en Hilde iets anders vertellen, dan is dat pertinent gelogen.
Afgelopen week hebben we in Zuid-Cambodja doorgebracht. Eerst in Sihanoukville waar we eigenlijk een hutje aan het strand wilden. Maar we hadden allevier wel eens mooiere stranden gezien (stelletje verwende stinkerds) dus bleven we in het plaatsje zelf. Wel wat gezwommen en
rondgedoold in een verlaten spookhotel.
Daarna ging de reis verder naar Kampot, waar we nog meer vergane glorie hebben gezien: een Frans hill-station dat door de Rode Khmer en de Vietnamezen verrot was geschoten: Steven, dat was pas een GHOSTTOWN !! Daarmee hadden we ook meteen de beroerdste weg van Cambodja op onze motortjes getrotseerd, die door het nationale park aldaar liep. Dit keer bleven beide motortjes heel. Eerder deze week begaven een motortje en een bootje van ons het al. We hebben er geen wilde beesten gezien maar wel een stelletje onontplofte mijnen.
Daarnaast is in het nationaal park eindelijk het grote ananasmysterie opgelost. Na een half jaar gereisd te hebben over de halve wereld, en honderden ananassen opgegeten te hebben, weten we eindelijk hoe ze gemaakt worden, maar we gaan hier natuurlijk niet swerelds best bewaarde geheim verklappen, dus dit wordt de lezersprijsvraag van de week: hoe groeit een ananas? Onder de goede inzendingen verloten wij een ananas.
Groetjes van Menno en Mieke
Iran
Pakistan