Daar zijn we weer ! Veilig en wel in Indonesie, in Aceh nog wel!
Na de vorige meel uit Kota Bahru zijn we met de nachtbus naar het semi-eiland Penang gereden, waar we de eerste dag niks hebben gedaan omdat vooral mieke doodmoe was van de nachtbraknde busrit. Fijn om te weten dat we nog heel wat van die ritjes tegemoet kunnen zien, vanavond bijvoorbeeld.
We zijn een dag of vijf blijven hangen in Penang omdat we nog niet naar Indonesie wilden: hoe vroeger we indonesie ingaan, hoe vroeger we naar huis moeten. In Penang hebben we veel Indiaas/Pakistaans gegeten (nasi goreng kan altijd nog) en we voelden ons weer helemaal thuis in de wijk Little India, met muziek, kleding, films en eten uit India. We brachten nog een bezoek aan
een schildpaddenvijver, boordevol heilige mormeltjes.Hoewel je van Penang in Maleisie in een paar uurtje kunt oversteken naar Medan in Indonesie, deden wij er natuurlijk de halve dag over.
In de Medan stond de eerste Indonesische die we tegenkwamen ons meteen in vloeiend
toko-Hollands te woord en hielp ons bij het vinden van een slaapplaats. Het hotelletje stond pal naast een moskee en we hadden het dus kunnen weten : om 5 uur zijn we van lieverlee maar opgestaan.
Zodoende gingen we al overdag met de bus naar Banda Aceh in Noord-Sumatra, dwars door Aceh, waar het wel een puinhoop is, maar op het moment gelukkig wel rustig. Ze zien er weinig toeristen en we stonden dan ook weer ouderwets in het middelpunt van de belangstelling. We wilden met de boot naar Pulau Weh, een eiland pal voor de kust van Banda Aceh, en wederom duurde dit de hele dag. (er was laatst een boot gezonken en dus hadden ze er nog maar eentje, dus duurde het allemaal wat langer). We vonden toch een erg mooi hutje bij het strand, en de volgende dag zijn we gaan snorkelen. Dat is minder duf dan het klinkt. Allemaal idiote vissen en koraal en we hebben met een reuzegrote zeeschildpad gezwommen!
Remco, je hebt geljik: Discovery IS echt! De volgende dagen waaide het flink en de zee was te onrustig om te snorkelen, dus hebben we de rest van het eiland verkend. Deze meel wordt
getypt in een internetcafeetje zonder meubilair in Banda Aceh, vanwaar we vertrekken richting Medan, om te eindigen in Bukit Lawang waar we een stelletje orang oetans lastig te gaan vallen.
Toedeloe!
Menno en Mieke (ja inderdaad, net als Hakinen!)
pagina