by ko 2000 pee

บทที่ ๒๘ เป็นผู้ว่าง่าย

ความรู้ ความฉลาด ความเจริญ ความดี
ที่ทุกคนปรารถนั้น มิใช่มีติดตัวมาแต่กำเนิด
ต้องอาศัยสร้างให้เกิดมีในปัจจุบันเพิ่มขึ้นทีละน้อย
โดยอาศัยการเรียนรู้จากบุคคลผู้มีความเจริญมาก่อนกล่าวสอนให้
และการทำตนห้เป็นผู้สมควรรับสิ่งที่ดีเหล่านั้น
ก็ต้องทำตนให้เป็นคนว่าง่าย ไม่ว่าจะเป็น พ่อแม่ ครูอาจารย์
หรือนักบวชในศาสนาก็ตาม
เมื่อท่านมีความปราถนาดีกล่าวสอนอยู่โดยชอบธรรม
ก็ยินดีเต็มใจรับ ทำความเอื้อเฟื้อ ความเคารพนอบน้อม
แม้เป็นเรื่องที่หนัก กล้าแข็ง ก็อดทนได้โดยทำความเข้าใจว่า
เป็นเหมือนได้ขุมทรัพย์ ไม่ถือรั้น ไม่ขัดคอ
ไม่กล่าวโต้ตอบไม่เป็นคนว่ายาก
เพราะแม้นักบวชในศาสนา ผู้ประพฤติดีประพฤติชอบแล้ว
ยังเป็นผู้ว่าง่าย ให้โอกาสตำหนิสิ่งที่เป็นโทษ
บอกกล่าวสิ่งที่เป็นประโยชน์แก่กันและกัน

คนว่าง่ายเท่านั้น ย่อมเป็นที่พอใจของคนกล่าวสอน
และพอใจจะกล่าวสอนให้มากยิ่งขึ้น
เป็นผู้ห่างไกลจากโทษแต่ไม่ห่างไกลจากประโยชน์
มีความสำเร็จสมปราถนา เป็นความเจริญแห่งชีวิตอย่างหนึ่ง