Μαζεύτηκαν οι αρχηγοί για σύσκεψη μεγάλη
να πούνε τις απόψεις τους σε ένα ακρογιάλι.
Ο Βασιλιάς Μενέλαος μονολογεί σαν γραία
και κλαίει και οδύρεται μαζί με Οδυσσέα:

Μενέλαος:
Μου'φυγε το Λενάκι μου και πήγε με τον Πάρη
Λές και δεν είχα και εγώ αρχίδια και παπάρι.

 Οδυσσεύς:
Ησύχασε Μενέλαε μην κάνεις σαν μωρό
ξέρεις εγώ τα κλάματα πολύ τα τιμωρώ.
Θα στον τσακίσω τον μπινέ και θε να βλαστημήσει
την ώρα π'αποφάσισε να σου την εγαμήσει.
Είναι κι αυτή παλιόπραμα και για δυο φρέσκα μήλα
με Ανδρομάχη και λοιπές γαμιέται σαν τη σκύλα.

 Μετά τα λόγια τα σοφά του φίνου Οδυσσέα
το λόγο δίνουν στον ψηλό, το βασιλιά τον Αία:

 Αίας:
Φίλε μου Αγαμέμνονα, φίλ'Οδυσσέα γεια σας
και όπως λέν'οι σύγχρονοι ψωλή μου στα μεριά σας.
Το έμαθα Μενέλαε, μαλάκα να σε βράσω
στην έσκασε ο ψωλαράς και σ'άφησε στον άσο.
Κι αν η Ελένη σου'φυγε δίκη σου ήταν βλακεία
όμως μην απελπίζεσαι σου μένει η μαλακία.
Τώρ'απομένει σύντροφοι, να δούμε τι θα γίνει
και την δική του προσβολή γρήγορα να ξεπλύνει.
Ακόμα δεν σας μίλησα και μου'ρθε μια ιδέα
τι διάβολο Μενέλαε, γιατί με λένε Αία:

 Είμαι της γνώμης το λοιπόν να μεταμφιεστούμε
σαν αστυνομικοί κρυφοί, στην Τροία οι δυο να μπούμε.
Εσύ του Υγειονομικού και εγώ της ασφαλείας
ζητάμε από τον Πρίαμο εξέταση υγείας.
Ολες τις εξετάζουμε, φτάνουμε στην Ελένη
κοιτάμε το μουνάκι της με πούτσα καβλωμένη.
Της βρίσκεις τάχα σύφιλη και υπερμετρωπία
την παίρνουμε για του Συγγρού να κάνει θεραπεία.
Και έτσι δίχως βάσανα και δίχως φασαρία
στη Σπάρτη την πηγαίνουμε και λήγει η ιστορία.

 Αγαμέμνων:
Καλή είναι η ιδέα σου μα θ'ανακαλυφθούμε
και δεν θα τη γλυτώσουμε, σκληρά θα γαμηθούμε.
Και δεν το θέλω ούτε εγώ ούτε κανένας άλλος
αφού τη γλίτωσε μικρός να γαμηθεί μεγάλος.

 Μενέλαος:
Φέρτε μου το Λενάκι μου κι άμα μου το ζητήσετε
πολύ ευχαρίστως κάθομαι να μου τον κοπανίσετε.

 Τότ'επενέβει Οδυσσεύς και μίλησε σταράτα
στο Βασιλιά Μενέλαο και του'σκισε τη γάτα:

 Άστα κουβαρνταλίκια σου κι εμείς δεν τα μασάμε
το ξέρεις δα πολύ καλά πως κώλο δεν γαμάμε.
Κι αν κάτι τέτοιο κάνουμε μια μέρα παρά φύση
τότε ο πούτσος ο καυτός να μην μπορεί να χύσει.

 Έτσι εσταματήσανε χωρίς να καταλήξουν
για να σκεφθούν καλύτερα προτού να ξανασμίξουν.
Και ο καθένας χωριστά τη λύση για να φέρει
να γλυτωθούν τα βάσανα μακριά σε ξένα μέρη.

 Τ'απόγευμα συνέχισαν, μα είχαν άλλες βλέψεις
με βάση το φιλότιμο και λανθασμένες σκέψεις.
Ξανά εκυριάρχησε για πόλεμο η γνώμη
κι έτσι αρχίσαν τα δεινά, το αίμα και οι τρόμοι...