Πολύ εδυσκολεύτηκε την συντροφιά να πείσει
να ξεχαστούν συνήθειες που είχε αποχτήσει
να σταματήσουν να ζητούν όλους να τους γαμήσει
φωνάζοντας και λέγοντας πως θα τους απολύσει.

Κι έτσι τα κατάφερε ένα πρωί να φτάσουν
σε κάποια όμορφη στεριά θεό για να δοξάσουν
που όλους τους απήλαξε απ'τα κακά τα βίτσια
αυτούς τους Λεβεντόκορμους ψηλούς σαν κυπαρίσσια.

 Μα η χώρα που πατήσανε ήτανε των Κυκλώπων
κι εκεί τους επερίμενε ζωή γεμάτη κόπων.
Οταν σκοτείνιασε αρκετά, ξεκίνησαν με τάξη
ο Οδυσσεύς με δώδεκα, προμήθειες να αρπάξει.

 Εμπήκαν μέσα σε σπηλιά κι όλα πηγαίναν φίνα
και είχαν εξασφαλιστεί στο μέλλον από πείνα.
Μα ξάφνου εμφανίστηκε ο Κύκλωπας στη πόρτα
έμπασε μέσα τα αρνιά και άναψε τα φώτα.
Αγρίεψε και φώναξε κι άρπαξε δυο συντρόφους
ξερίζωσε τον πούτσο τους, τους έκανε πια ψόφιους
κι ενώ αυτοί εβόγγαγαν πεθαίνοντας στο χώμα
τους έσχισε ολοζώντανους λουρίδες τους το σώμα.

 Μα ο πανούργος Οδυσσεύς τα βόλεψε και πάλι
τον πότισε γλυκό κρασί, τον έκανε ρετάλι
κι αφού κοιμήθηκε βαριά μεσ'το γλυκό μεθύσι
στειλιάρι έφιαξ'αιχμηρό απ'ίσιο κυπαρίσσι
κι αφού τον έγδυσε καλά, του το'χωσαν στο μάτι
και του'μπιξαν ταυτόχρονα στον κώλο άλλο κατάρτι
οι δυνατοί συντρόφοι του με βία και γινάτι
κι έφυγαν τρέχοντας μαζί από το μονοπάτι.
Εφτασανε στο πλοίο τους, στο φίνο ακρογιάλι
μπήκανε μέσα στη στιγμή και με ορμή μεγάλη
ξεκίνησαν με τα κουπιά κι έφυγαν τρομαγμένοι
πιστεύοντας πως ήτανε απ'τη ζωή χαμένοι.