Pure love
ก่อนนั้นพี่เป็นฮีโร่ขวัญใจของฉันเลย
ไม่ว่าจะมีอะไรมาหลอกล่อพี่ รุ่นพี่ของฉันจะเป็นนัก
ต่อสู้ จะเป็นพวกของผู้อ่อนแอตลอดไป ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ใดก็ตาม แต่ว่าตอนนี้
ฉันรู้สึกอับอายที่มีรุ่นพี่อย่างพี่ จนบางครั้งฉันกลัวว่าฉันจะเป็นอย่างพี่ สูญเสียจิตสำนึกไปเลย
ตอนที่ 1
ลีซานโซกผุดขึ้นจากสระว่ายน้ำ
"ดาเฮ ซาดาเฮ" แต่แล้วก็มีคนดึงเขาจมลงปรากฏว่าเป็นดาเฮ เธอชี้ที่ปากแล้วทั้งคู่ก็จูบกันในน้ำ
"ตื่นเต้นจังเลย"
"หิวหรือยัง อีก10นาทีเจอกันนะ" เมื่อออกจากสระว่ายน้ำ ซาดงฮู อาของดาเฮรออยู่ เขาบังคับให้เธอไปดูตัว
"อาค่ะ ถ้าอาให้หนูไปเท่ากับอาฉีกหน้าอาเองนะ หนูจะบอกผู้ชายคนนั้นให้หมดว่าหนูมีแฟนแล้ว เราเคยจูบกัน แล้วก็เคยอยู่ด้วยกันตาม
ลำพัง ด้วย"
"ถ้าเธอกล้าพูดอย่างนั้น ดูสิว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับซานโซก"เมื่อเจอคำขู่จากอาอย่างนั้นเธอจึง ต้องยอมไปโดยไม่รู้ว่าซานโซกเห็น
เหตุการณ์อยู่ตลอด"สวัสดีค่ะคุณนาย ยินดีต้อนรับค่ะ" เซจินเดินไปเปิดประตูรถให้
"เกิดอะไรขึ้นจ๊ะ"
"ได้ข่าวว่าพักนี้ไม่ค่อยเจริญอาหาร หนูเลยจะพาไปเลี้ยงข้าว ดีไหม"
"แล้วจะพาไปเลี้ยงอะไรล่ะ"
"เราไปกันเถอะค่ะ" แล้วเธอก็พาแม่เลี้ยวเข้าร้านข้างทาง แต่แม่เธอบ่ายเบี่ยง
"ร้านนี้มีบะหมี่เกี๊ยวรสเด็ดจริงๆนะคะ คุณค่ะขอตะเกียบ 2 คู่ค่ะ" เธอหันไปพูดกับผู้ชายคนหนึ่ง(ซานโซก) แต่เขากลับไม่สนใจ วางเงิน
ไว้แล้วลุกหนีไป
"ทุเรศ ทำเป็นเก๊กไปได้"ที่สถานีตำรวจ "ตอนที่ฉันกินบะหมี่ อันธพาลพาพวกเข้ามาเรียกค่าคุ้มครองจากเถ้าแก่ด้วย" แต่เขาปฎิเสธ
"หน้าด้าน โกหกหน้าตาเฉย เมื่อกี้ฉันเห็นคุณเอามีดข่มขู่เจ้าของร้านด้วยว่าถ้าทุกเดือนไม่จ่ายค่าคุ้มครอง คุณจะพังร้านเขา แม่ก็เห็นใช่
ไหมค่ะ"
"ไม่เราไม่เห็นอะไรทั้งนั้น คุณตำรวจให้เรากลับก่อนได้ไหมค่ะ"
"แม่ค่ะถ้าเรากลัวไม่เอาเรื่อง คนพวกนี้จะยิ่งได้ใจนะคะ คุณตำรวจค่ะฉันเห็นคนพวกนี้ป่วนเปี้ยนแถวร้านบะหมี่หลายครั้งแล้วตาม
กฎหมายทำร้ายร่างกายมาตรา 257 ข้อ1 ใช้ความรุนแรงมาตรา 260 บุกรุกและทำลายทรัพย์สินมาตรา 283 ข้อ1 ฉันจะฟ้องคุณ
100 ข้อหาตามความผิดที่คุณได้กระทำไว้ " เวลานั้นซานโซกก็เดินหัวเสียเข้ามา
ขณะที่รอรถอยู่ที่หน้าสถานีตำรวจ เซจินเล่นเกมส์ในโทรศัพท์มือถือ แม่ของเธอโมโหจึงดีงโทรศัพท์ออกจากมือเธอแล้ววางไว้บนโต๊ะ
หาว่าเธอไม่หาเรื่องคนอื่นก็ชอบไปยุ่งเรื่องชาวบ้าน พอดีรถมารับ เธอจึงรีบพาแม่ไปขึ้นรถ
ดาเฮรอซานโซกอยู่ที่หน้าสถานีตำรวจ พอเขาลงมาเธอก็รีบขอโทษเขาแล้วบอกว่าถ้าเธอไม่ทำตามที่อาเธอบอกอาจจะเป็นผลร้ายกับ
เขา พอดีโทรศัพท์มือถือของเขาดังขึ้น เขาจึงรีบออกไปแต่เขาเหลียวไปเห็นโทรศัพท์มือถือสีขาววางอยู่บนโต๊ะจึงหยิบติดมือไปด้วย
เขาไปดูการทำแผนมาตกรรม เขายืนยันว่าผู้ต้องหาซางเทอูคนนี้ไม่ใช่ผู้ร้ายตัวจริง แต่โดนบังคับ ซาดงฮู หัวหน้าของเขาจึงถามว่า
เขารู้ได้ไงมีหลักฐานหรือ เขาบอกว่ากำลังตามหาอยู่ หัวหน้าเตือนเขาว่าอย่าพยายามก่อเรื่องเพราะจ่ายังไม่ค่อยชอบพฤติกรรมของเขา
เท่าไหร่หน้าเรือนจำ มีการปล่อยนักโทษออกมา
"พี่ใหญ่ๆ " ซังโฮกูร้องเรียก
"เจ้าบ้าเอย ตัวสูงขึ้นนะ"
"ผมสูงแต่ไหนแต่ไรแล้ว" จู่ๆก็มีรถคันงามมาจอด
"ลูกพี่ผมมารับ" ฮุนกีเดินหนีแล้วก็พบกับลียองโซก เขาดีใจมากแล้วจึงนั่งรถไปด้วยกัน
"แกไม่ได้ทำ ลูกพี่แกทำแล้วแกรับผิดแทนเขาใช่ไหม ดูจากวิธีการก่อคดี มันไม่เหมือนพฤติกรรมของแก ฉันรู้จักคังฮุนกีดี เขาจะไม่มีวัน
ทำร้ายเด็กกับผู้หญิงแน่ ไหนๆก็พ้นโทษมาแล้วบอกความจริงมาเถอะ" ฮุนกีบ่ายเบี่ยงที่จะตอบ ฮุนกีตั้งใจจะไปช่วยลียองโซกทำขนมไหว้
เมียของเขาเนื่องจากครบรอบวันตาย แต่โฮกูคัดค้าน เพราะรู้ว่าลูกชายของลียองโซกเป็นตำรวจที่เหี้ยมมากซานโซกตามไปดักจับดังเฮียงฮุงซึ่งเป็นมาตกรตัวจริงแต่กลับโดนพวกคนร้ายทำร้ายเอา
ที่บ้านซานโซก ฮุนกีเข้ามาปิดนาฬิกาปลุกที่ดังขึ้นในห้องซานโซก เขามอบตุ๊กตาหมีไม้ที่เขาแกะสลักเองให้ลียองโซก มีพัสดส่งมา
ลียองโซกเปิดดูเห็นเป็นรูปซานโซกและมีมีดวางอยู่ในนั้นด้วยเขาบอกฮุนกีว่าตอนนี้ซานโซกลูกชายเขาทำคดียาเสพติด คนร้ายอาจหาญ มากที่กล้าข่มขู่ตำรวจ ดาเฮมาหาซานโซกที่บ้าน เธอถูกคนลุมล้อมขอลายเซ็นต์จนล้มลง ฮุนกีเห็นจึงเข้ามาช่วยพยุง ขณะที่ฮุนกีลงมา
ซ่อมรถ ดาเฮเอากาแฟมาให้
"คุณนี่เก่งหลายอย่างนะ ได้ยินว่าคุณซ่อมเก้าอี้กับหม้อหุงข้าวให้คุณลุงด้วย ไม่ทราบว่าคุณทำงานอะไรค่ะ"
"ผมพึ่งพ้นโทษมายังไม่มีงานทำครับ" ดาเฮตกใจมากทำถ้วยกาแฟหก ฮุนกีอาสาเก็บให้
"ผมรู้จักกับคุณลุงตอนที่ท่านเป็นตำรวจ ตอนนั้นผมเป็นผู้ต้องหา ลุงมีบุณคุณเคยช่วยผมเอาไว้ ผมกลับก่อนนะครับดึกแล้ว"เซจินโทรเข้ามือถือตัวเอง บอกว่าจะไปรับจู่ๆอีกฝ่ายก็สายหลุดไป เพื่อนของเธอมาตามบอกว่ารุ่นพี่ฮุนซูจะเลี้ยง
"ฉันไม่อยากเห็นหน้าฮุนซู เธอไปบอกเขาว่า ฮันเซจินตายไปเมื่อฤดูหนาวที่แล้ว"
"ถ้าเธอไม่ไป คนอื่นก็ไม่ไปนะ นี่แม่ทอมเห็นแก่ส่วนรวมหน่อยสิ"
"เธอไปก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันขอโทรศัพท์ก่อน"
"นี่ไม่ต้องโทรแล้ว เขาคงคิดจะอมโทรศัพท์เธอแน่"
"ทำไมโลกนี้มีแต่คนเลวนะ เครื่องนั้นพี่กีจุนให้เป็นของขวัญซะด้วย ไม่ได้ยังไงก็ต้องเอาคืนมาให้ได้" แล้วเธอก็ไปกินข้าวกับเพื่อนๆและ
รุ่นพี่จนเริ่มเมา "อริสโตเติ้ลเคยพูดไว้ว่า กฏหมายที่วางไว้เหมือนกับใยแมงมุม มันจะมัดคนที่อ่อนแอและยากจนไว้แต่คนที่รวยและมี
อิทธิพล จะดิ้นหลุดได้อย่างง่ายดาย"
"เซจิน พูดอะไร"
"ก็พูดความจริงไง ก็คือทนายที่เหมือนรุ่นพี่ ก่อนนั้นพี่เป็นฮีโร่ขวัญใจของฉันเลย ไม่ว่าจะมีอะไรมาหลอกล่อพี่ รุ่นพี่ของฉันจะเป็นนัก
ต่อสู้จะเป็นพวกของผู้อ่อนแอ ตลอดไป ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ใดก็ตาม แต่ว่าตอนนี้ฉันรู้สึกอับอายที่มีรุ่นพี่อย่างพี่ จนบางครั้งฉัน
กลัวว่าฉันจะเป็นอย่างพี่ สูญเสียจิตสำนึกไปเลย"
"เธอพูดจบหรือยัง"
"วันนี้ฉันขอเป็นเจ้ามือเลี้ยงเอง เจ๊เท่าไหร่ค่ะ" "2000จ๊ะ"
"ฉันมีแค่ 500 เอง เอางี้นะเก็บนาฬิกาไว้ พรุ่งนี้ฉันจะเอาเงินมาคืนให้ คงจำได้นะฉันเป็นนักเรียนแห่งความหวังอยู่ข้างบนนี้" เธอชี้มือไปที่หอแล้วเดินจากไป ระหว่างทางกลับบ้านเธอถูกจิ๊กโก๋แซว เธอจึงตอบกลับไป
"ชวนใครดื่มด้วยไม่ทราบ พวกแกนี่มันแค่เด็กม.ต้น ขนหน้าแข้งยังไม่ขึ้นทำซ่า ดับบุหรี่ทิ้งซะ"
"นี่น้องสาว อย่าทำตัวเป็นแม่พวกเราได้ไหม"
"ใครเป็นน้องสาวพวกแก ถ้าฉันไม่อกหักซะก่อน ลูกฉันก็คงโตพอกับพวกแกแล้ว" เธอเอากระเป๋าฟาดใส่จิ๊กโก๋เหล่านั้น แต่กลับโดน
พวกนั้นรุม โชคดีที่คังฮุนกีเข้ามาช่วยไว้ทัน
"เราไม่เจอกันนานแล้วนะ ประมาณ 3 ปีได้มั้ง พักนี้พี่หายไปไหนมา ฉันคิดว่ามีแฟน ไม่ก็แต่งงานไปแล้ว"
"รู้ตัวว่าคออ่อนทำไมยังดื่มตั้งเยอะ"
"ถ้าเมื่อกี้ฉันไม่เมา ฉันไม่ปล่อยเด็กพวกนั้นแน่"
"ถ้าเมื่อกี้ไม่เจอฉัน จะทำยังไง" เขาดุใส่
"เฮ้ย นับวันมลพิษยิ่งมากขึ้น ไม่เห็นดาวสักดวงเลย" เธอเฉไฉ หมุนตัวจนล้มเขาพยุงเธอขึ้นมาแล้วพาเธอ
ไปส่งที่หน้าบ้าน
"กลับเถอะ ฉันถึงบ้านแล้ว"
"เธอเข้าบ้านไปก่อนเถอะ"
"ฉันรู้นิสัยพี่ดี งั้นฉันไปก่อนนะ ขอบคุณมาก... ฉันจำได้ว่าพี่ไม่เคยบอกชอบหรือจะคบกับฉันเลย คนอย่าง
ฉันก็เบอะๆ อย่างงี้ ต้องพูดกับฉันตรงๆถึงจะรู้ว่าอีกฝ่ายชอบ ฉันหรือเปล่าฉันไม่หน้าด้านจะบอกชอบใคร
ก่อนแล้วก็ไม่สนด้วย แล้วถ้าต่อไป ฉันเกิด ชอบผู้ชายคนอื่นเข้าก็อย่าว่ากันนะ ฉันพูดแบบนี้เหมือนหลงตัวเอง ไม่ว่ายังไง ฉันดีใจนะที่ได้พบพี่ ฉันเข้าบ้านก่อนนะ"
"เธอไม่ค่อยแข็งแรงอย่าดื่มเหล้าให้มากนักสิ แล้วก็อย่าใจร้อนเกินไป เข้าไปเถอะ" ฮุนกียืนมองเซจินเข้าบ้านไป และที่หน้าประตู บ้านหลังนั้นทำให้เขาคิดถึงอดีต
"อย่านะฮะแม่ อย่าทิ้งฮุนจูนะ แม่ฮะ" เด็กชายวัย 5 ขวบพยายามดึงเสื้อเพื่อรั้งแม่ตัวเองเอาไว้
"แม่เลี้ยงฮุนจูไม่ไหวแล้วนะ พ่อทิ้งพวกเราไปไม่เหลือเงินไว้ให้เราเลย"
"แม่ฮะต่อไปผมจะไม่กินข้าวอีก จริงๆนะฮะ ต่อไปผมจะไม่กินข้าวอีก ไม่เอาข้าวไปกินที่โรงเรียนด้วย"
"มันไม่มีประโยชน์หรอก เด็กโง่ ฮุนจูถ้าอยู่กับเราต้องตายแน่ แม่ไม่มีเงินพาไปหาหมอ ไม่มีเงินซื้อยาด้วย
อยากเห็นน้องตายต่อหน้าหรือไง อย่าร้องไห้นะ"
"แม่ฮะ" เขาได้แต่ร้องไห้และแอบตามแม่ไป เขาหลบอยู่หลังกำแพงเห็นแม่วางน้องไว้หน้าบ้านเศรษฐีหลังหนึ่ง
เขาอยู่เฝ้าดูน้อง จนเช้าเห็นเศรษฐีอุ้มน้องเข้าบ้านหลังนั้นไปลียองโซกรอซานโซกจนดึกเขาก็ไม่กลับมา ซานโซกกลับไปตากฝนอยู่ที่สุลานแม่เขาทั้งคืน จนเช้าเขาก็ไปหาดาเฮที่ห้องและขอนอนที่นั่น
แม่ของเซจินกำลังพอกหน้าให้เซจินที่ยังหลับอยู่ เมื่อเธอตื่นขึ้นมาก็ตกใจ เธอหาว่าสิ่งเหล่านั้นเป็นของสิ้นเปลือง บางคน ต้องฆ่าตัวตาย เพราะไม่มีจะกิน พอดีกีจุนมาหาเธอรีบลงไปหาโดยไม่ได้ล้างหน้า
"หน้าเธอไปเลอะอะไรมา"
"อ๋อพอกหน้าอยู่ เดี๋ยวไปล้างหน้าก่อนนะ"
"ไม่ต้องหรอก พี่ชอบถ้ามันจะทำให้เธอสวยขึ้น จริงสิ ทำไมพักนี้ไม่รับโทรศัพท์"
"อ๋อ ฉันทำโทรศัพท์หาย เอาน่ายังไงก็ต้องเอาคืนมาให้ได้"
"นี่ รู้ไหม อาทิตย์หน้าพ่อกับแม่ของเราจะกำหนดวันมั่นแล้วนะ พี่อดใจรอจนเธอสอบเสร็จไม่ไหวหรอก เพราะปีหน้าพี่ก็ต้อง เตรียมตัว
สอบด้วย พี่กลัวจะไม่มีเวลา เรามั่นกันก่อน เธอสอบเสร็จเราค่อยแต่งกันนะ" เซจินกำลังดื่มชาอยู่ได้ยินอย่างนั้นถึงกับสำลักดาเฮรีบกลับจากทำงานเพื่อมาดูซานโซก เขาตัวร้อนมาก เธอจึงจะเรียกรถพยาบาล แต่เขาบอกไม่ต้องแค่มีดาเฮอยู่เป็นเพื่อนก็พอ
เซจินขี่จักรยานไปหอ เจอเพื่อนจึงยืมโทรศัพท์โทรเขาเครื่องตัวเอง
"สวัสดีค่ะ ฉันเป็นเจ้าของเครื่องนะคะ"
"คือ ผมกำลังจะ..."
"ฉันมีของสมนาคุณให้ด้วยถ้าคุณเอามาคืนให้ฉัน นั่นเป็นของขวัญวันเกิดของฉัน มันมีความหมายกับฉันมาก" เธอรีบพูดตัดบท
"ครับ ผมจะเอาไปคืนให้"
"ok ค่ะ ฉันรู้ว่าอยู่ที่ไหน เดี๋ยวพบกันนะคะ สวัสดีค่ะ" "ไอบ้าเอ้ย พอได้ยินว่ามีของสมนาคุณก็รีบคืนให้เชียว เดี๋ยวได้เห็นดีกันแน่" เธอบ่นก่อนที่จะไปรอเขาตามสถานที่นัดดาเฮทำข้าวให้ซานโซกกิน พอดีอาของเธอมา ซานโซกจึงต้องหลบ อาของเธอเห็นมีพิรุธจึงค้นทั่วห้อง ซานโซกที่หลบอยู่บนระเบียง จึงต้องโดดลงมาจากระเบียงชั้น 4 เขาเดินกะเพลกกลับบ้านไปโดยลืมที่นัดกับเซจินไปเลย
ต้องการเสนอแนะ ติชม แนะนำข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่
thpurelove@yahoo.com
copyright@2003
