Pure love
ระหว่างพวกพี่ไม่มีทางเป็นไปได้หรอ
เมื่อก่อนก็เป็นไปไม่ได้อยู่ดี พี่ลืมเธอไปเถอะนะ ผู้หญิงมีถมไป
ผมขอร้องพี่ได้ไหม อย่าไปเสียเวลากับผู้หญิงคนนั้นอีกเลย ถึงพี่ถูกจับเธอคงไม่รู้ว่าที่พี่เป็นอย่างนี้
ก็เพราะเธอหรอก ทำไมพี่ต้องทำลายอนาคตตัวเองเพื่อนักศึกษาสาวคนนั้น
ตอนที่4
เซจินกับกีจุนรีบไปโรงพยาบาล
อาค่ะ พ่อเป็นไงค่ะ
ตอนนี้ยังไม่พ้นขีดอันตรายเลย
พ่อถูกรถชนได้ไงค่ะ ปกติพ่อระมัดระวังมากไม่ใช่หรอ
ตอนนั้นจอดรถอยู่ข้างทางอยู่ๆก็มีรถมาชน รถคันนั้นเช็คทะเบียนแล้วเป็นรถแจ้งหาย
พอดีที่โรงพยาบาลโทรมาตามคงต้องขอตัวก่อน คุณอาต้องไม่เป็นอะไรมากแล้วจะโทรหานะกีจุนขอตัวไป เซจินโทรไปที่บ้านสั่งห้ามแม่บ้านไม่ให้แม่มาที่โรงพยาบาลเพราะกลัวว่าแม่จะไม่สบายอีกคนแล้วเธอจึงตัดสินใจกลับบ้านไปอยู่เป็นเพื่อนแม่ ขณะที่เธอเรียกแท็กซี่ อยู่ๆก็มีรถมาจอดรับ
คุณครับจะไปไหนครับ ดึกป่านนี้เรียกรถยากนะ ผมคิดค่ารถไม่แพงหรอก มาสิ เซจินตัดสินใจอยู่ซักพักก็ก้าวขึ้นรถไป
เลี้ยงข้าวผมสักมื้อสิ คิดว่าเป็นค่ารถ
ตอนนี้ฉันไม่มีกะใจพูดเล่นด้วยหรอกนะ
ผมไม่ได้พูดเล่นนะ เซจินจึงหยิบเงินมาวางไว้หน้ารถ ซานโซกหันมามองเห็นเซจินน้ำตาซึมจึงส่งทิชชูให้
ขับรถไปเถอะไม่ต้องสนใจฉันหรอก เมื่อถึงหน้าบ้าน ซานโซกลงไปส่ง
โชคดีนะครับแต่เซจินไม่สนใจแล้วเดินเข้าบ้านไป จ่ายังดงซูเห็นเหตุการณ์อยู่ทั้งหมดโฮกูรู้ว่าพี่สาวตัวเองรู้สึกดีๆต่อฮุนกีจึงเตือนเธอ แต่เธอบอกว่าเธอรู้ฐานะตัวเองดี รุ่งเช้าเธอตั้งใจทำอาหารเลี้ยงฮุนกีแต่เธอพบว่าฮุนกีหายไปจึงรีบไปบอกโฮกู
แม่ๆ เป็นอะไรค่ะ ฝันร้ายหรอ ใครกันนะบังอาจมาทำให้คุณนายของเราเป็นแบบนี้
เมื่อกี้ แม่ฝันเห็นพ่อ พ่อทิ้งพวกเราไป ตอนนี้พ่อเป็นยังไงบ้าง
แม่ไม่ต้องวิตกเรื่องพ่อหรอกนะ พ่อบาดเจ็บนิดหน่อย พักอีกสักสองสามวันก็กลับบ้านได้ แม่นี่แย่จริงๆเลยคิดอะไรฟุ้งซ่านไปได้เหมือนเด็กไม่มีผิดเลย เธอแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรร้ายแรง
เซจิน แม่กลัวจริงๆนะลูก
หนูอยู่ทั้งคนแม่จะกลัวอะไรค่ะ น้าทำข้าวต้มร้อนๆมาให้แม่กินสักหน่อยนะคะ
แม่อยากไปเยี่ยมพ่อที่โรงพยาบาล
แต่พ่อไม่อยากพบแม่นิ พ่อบอกว่าพอแม่เห็นพ่อ แม่ชอบร้องไห้งอแงไม่ยอมหยุดเหมือนเด็กๆเลย พ่อบอกว่าแม่น่ารำคาญ สงสัยพ่อจะไม่พิศวาสแม่อีกแล้วมั้ง เธอหาข้ออ้าง
แม่ก็ไม่พิศวาสพ่อแล้วเหมือนกัน ไปบอกเขานะว่าแม่ก็ไม่อยากเห็นหน้าพ่อ เซจินยิ้มแต่แล้วเธอก็รู้สึกหน้ามืดฮุนกีปลอมตัวเป็นนักธุรกิจสูงอายุมายืนอยู่แถวหน้าบ้านเซจิน เขาเห็นว่า จ่ายังกำลังสะกดรอย
ตามเซจินขณะที่เธอออกจากบ้าน แต่แล้วซานโซกก็ เลี้ยวรถเข้ามา เอามือถือมาคืนให้เซจิน
ฉันลืมไว้บนรถหรอ ฉันทำมือถือหายตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ตัวเลย คุณตั้งใจเอามาคืนให้หรอค่ะ
นี่ครับ เราไปด้วยกันสิ คุณจะไปที่โรงพยาบาลไม่ใช่หรอ พอดีผมมีธุระที่นั่น ผมมีเพื่อนอยู่ที่โรงพยาบาล ผมสัญญาว่าผมจะไม่คิดค่าโดยสารเด็ดขาดและจะไม่ให้คุณเลี้ยงข้าวผมด้วย เซจินลังเลก่อนจะขึ้นรถไป
กินข้าวหรือยัง ซานโซกถามก่อนจะหันมาพบว่าเซจินหลับอยู่ พอถึงโรงพยาบาลเซจินกล่าวขอบคุณแล้ววางเงินไว้ที่หน้ารถเหมือนเดิม ซานโซกหยิบเงินขึ้นมามองอย่างขำๆลียองโซกออกไปสืบหาพยานเพื่อช่วยฮุนกี แต่พอดีหัวหน้าซากับหมวดยังมาเห็นเข้า เมื่อซานโซกกับมาที่สถานีตำรวจ ก็ถูกหัวหน้าซัก
นี่ แกติดต่อกับฮันเซจินหรอ พวกแกเป็นอะไรกัน หัวหน้าซาถาม
ผมคิดจะเข้าทางฮันเซจิน ผมเคยเจอคังฮุนกี และคังฮุนกีก็เข้าใจตัวผมดี ผมทำอย่างนี้เพื่อไม่ให้เสียเวลา ถ้าเขารู้ว่าผมเข้าทางเธอ เขาคงมาตะบันหน้าผมแน่
นี่แกเพ้อเจ้ออะไรเนี่ย จ่ายังตะคอกใส่
ผมรู้ว่าฮันเซจินมีคู่หมั้นแล้ว และคังฮุนกีแอบหลงรักฮันเซจิน ดูจากรูปพวกนี้ไม่มีรูปไหนถ่ายตรงๆเลยรูปพวกนี้แอบถ่ายทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นฐานะหรือคุณสมบัติไม่มีอะไรเทียบกันได้เลย ผมคิดว่าความรักของคังฮุนกีเป็นเพียงความรักข้างเดียวของผู้ชาย ผมคิดว่าความรักแบบนี้น่ากลัว
นี่แกใช้ ฮันเซจินเป็นเหยื่อล่อหรอ
ผมคิดว่าถ้าคังฮุนกีรู้ว่าฮันเซจินถูกใช้เป็นเครื่องมือ เขาต้องรีบโผล่มาแน่
ระหว่างที่จ่ายังอยู่กับซานโซก 2 คน เขาจึงเอ่ยถาม
คังฮุนกีเป็นอะไรกับพ่อแก ดูเขา 2 คนสนิทกันมากนะ ทำไมแกไม่บอกฉัน
ตอนที่พ่อเป็นตำรวจ เคยทำคดีมาเฟีย ตอนนั้นคังฮุนกีเป็นผู้บงการ
รู้สึกว่าตอนนี้พ่อแกคิดว่าคังฮุนกีไม่ผิดจึงคิดสืบหาคนร้ายให้เขา เพราะเรื่องนี้ทำให้หัวหน้าลำบากใจมาก ถ้าเขา 2 คนสนิทกันมากขนาดนี้ บางทีแกไม่ควรเข้าทางฮันเซจิน เข้าทางพ่อแกจะดีกว่า จริงไหมล่ะ จ่ายังถามแค่นั้นแล้วจากไปแต่ก็ทำให้ซานโซกโมโหมากฮุนกีไปหาโฮกูที่ร้านที่ VDO ที่โฮกูทำงานอยู่ บอกให้เขาช่วยสืบเรื่องพ่อเซจินถูกรถชน
ฉันคิดว่าเรื่องนี้ต้องมีเบื่องหลังแน่ มีอยู่คนนึ่งน่าสงสัย โฮกูฉันอยากให้แกช่วย ผู้จัดการโรงงานเขาชื่อ คิมกันยิม เขาพักอยู่ที่ไหน ชอบไปที่ไหน
ผมเชื่อเลย พี่ใหญ่ยังไม่ลืมฮันเซจิน ระหว่างพวกพี่ไม่มีทางเป็นไปได้หรอ เมื่อก่อนก็เป็นไปไม่ได้อยู่ดี พี่ลืมเธอไปเถอะนะ ผู้หญิงมีถมไป ผมขอร้องพี่ได้ไหม อย่าไปเสียเวลากับผู้หญิงคนนั้นอีกเลย ถึงพี่ถูกจับเธอคงไม่รู้ว่าที่พี่เป็นอย่างนี้ก็เพราะเธอหรอก ทำไมพี่ต้องทำลายอนาคตตัวเองเพื่อนักศึกษาสาวคนนั้น
โฮกู ฉันขอร้องนะ
ไม่มีทาง ไม่เด็ดขาด ถ้าให้ผมตายแทนพี่ ผมตายได้นะแต่ถ้าจะให้พี่ทำลายตัวเองเพื่อนักศึกษาสาวคนนั้น
ผมไม่ยอมหรอก
ฮันเซจิน ผู้หญิงคนนั้น...เป็นน้องสาวของฉัน เธอเป็นน้องสาวฉัน ฮุนกีจำใจต้องพูดออกมา โฮกูถึงกับอึ้งไป พอดีซานโซกและจ่าบัคมาสืบข่าวฮุนกีจากโฮกู ฮุนกีจึงต้องหลบไปซานโซกมารอเซจินที่โรงพยาบาลแต่ดาเฮโทรมาร้องไห้ด้วย ซานโซกจึงรีบไปหาเธอ เห็นเธอไม่สบายเขาดูแลเธอจนเธอนอนหลับแล้วกลับมาที่โรงพยาบาลใหม่เห็นเซจินออกมาจากห้องพ่อของเธอและมีเลือดกำเดาไหล เขาจึงเข้าไปจับให้เธอเงยหน้าขึ้น เธอหันมามองด้วยใบหน้าเครียด
ผมว่าคืนนี้คงผ่านไปได้ยาก เซจินหันมองจ้องเขาด้วยความไม่พอใจ
ผมหมายถึงคุณ ไม่ใช่พ่อคุณ พยาบาลที่นี่รู้จักคุณหมด ปกติห้องคนไข้รวมห้ามญาตินอนเฝ้ายกเว้นคุณเพราะทุกคนกลัวปากของคุณ นี่กินอะไรก่อนสิเมื่อวานคุณคงไม่ได้กินอะไร เขายื่นขนมให้แต่แล้วเซจินก็เป็นลมไป เซจินต้องนอนให้น้ำเกลือ ซานโซกเห็นกีจุนมาเยี่ยมเซจินทำให้เขาคิดถึงดาเฮ จึงโทรไปฝากข้อความไว้
ดาเฮ กุญแจอยู่บนตู้จดหมาย ยาแก้เมาอยู่บนหัวเตียง ตื่นแล้วอย่าลืมกินแล้วจะโทรไปหานะโฮกูกลับมาที่บ้านฮุนกีเพื่อเอาของที่ฮุนกีต้องการ เขาพบว่าบ้านถูกรื้อและของสำคัญชิ้นนั้นก็หายไปแล้ว ตอนขากลับเขาได้พบกับยองโซก ยองโซกเตือนไม่ให้เขามาที่นี่และต้องระวังตำรวจ โฮกูขอร้องให้ยองโซกช่วยห้ามไม่ให้ฮุนกีทำผิดอีก เพราะมีเพียงยองโซกเท่านั้นที่ห้ามฮุนกีได้ โดยไม่รู้ว่าซานโซกแอบดูอยู่ เมื่อยองโซกจะออกไปหาฮุนกีตามสถานที่ที่โฮกูบอกไว้ ซานโซกก็รีบขวางแล้วบอกว่าเขาจะไปเองเพราะเขาไม่อยากให้พ่อตัวเองเป็นคนให้ที่หลบซ่อนมาตกร
ฮุนกีตามสืบเรื่องที่พ่อเซจินถูกรถชน จนเขามั่นใจว่าเป็นฝีมือของคิมกันยิม ผู้จัดการโรงงาน เขาจึงปลอมตัวเป็นคนขับรถของคิมกันยิมแล้วทำร้ายเขาแต่โชคไม่ดีที่ซานโซกตามมาเห็นเข้า สุดท้ายฮุนกีก็หนีไปได้ตามเคยรุ่งเช้าซานโซกมาเยี่ยมเซจินที่รพ. เขาซื้ออาหารเช้ามาฝากเธอด้วย ก่อนเข้ารพ. เขาพบกับดาเฮซึ่งจะมาทำรายการสัมภาษณ์ที่รพ.นี้พอดี เมื่อดาเฮถามว่าเขามาทำอะไรที่นี่ ซานโซกก็ส่งอาหารเช้าให้ดาเฮ บอกให้เธอกินซะระวังเป็นโรคกระเพาะแล้วดาเฮก็แยกตัวไปทำงาน ซานโซกไม่พบเซจินที่ห้องพักในรพ. เขาออกตามหาพบเซจินกำลังจะกลับบ้าน
ผมคิดว่าต้องไปงานศพซะแล้ว เขาทักเซจิน
ปกติคุณดูแข็งแกร่งผมยังคิดว่าคุณเป็นคนเหล็กซะอีก ที่จริงคุณก็เป็นมนุษย์ธรรมดา
คุณกินข้าวเช้าหรือยัง เซจินถามแล้วทั้งคู่จึงไปกินข้าวเช้าด้วยกัน
ไม่ต้องสนใจฉันหรอก เชิญคุณตามสบาย เซจินบอกบัดด้วยสีหน้าเรียบเฉยเมื่อซานโซกคีบกับข้าวส่งให้ แต่เขาก็ไม่สนใจคีบกับข้าวอีกอย่างส่งให้เธอ
อันนี้อร่อยดีนะ เซจินไม่บ่ายเบี่ยงอีกและกินเข้าไปแต่โดยดี
ดูคุณว่านอนสอนง่ายอย่างนี้น่ารักขึ้นเยอะเลย เป็นเด็กดีนะ กินผักเยอะๆจะได้แข็งแรงไงว่าแล้วเขาก็คีบผักให้เธอโฮซูกลับจากขายจากการปลาที่ตลาด เขาก็พบกับฮุนกีเข้าที่ระหว่างทางกลับบ้าน
ต้องการเสนอแนะ ติชม แนะนำข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่
thpurelove@yahoo.com
copyright@2003
