FLAPTEKS

Vir baie jare daarna het die mense nog gegons oor wat presies gebeur het. Gerda was op die voorblad van al wat 'n koerant en 'n tydskrif was. Verslaggewers het tougestaan om 'n persoonlike ondehoud met haar te kry. Sy was beroemd! Selfs die oorsese koerante het die vreemde verhaal vertel. Die naam Gerda Marais was op almal se lippe.

En dit het alles begin daardie oggend... daardie Donderdagoggend...

Gerda Marais was 'n doodgewone kind wat haar vaalbruin hare in twee boksterte gedra het. Sy was nie besonder mooi of slim nie. Sy was nie besonder goed in sport nie en kon nie bolmakiesie slaan soos die meeste ander kinders in haar klas nie. Sy het 'n paar goeie maats gehad met wie sy pouses en smiddae gesels en gekuier het.

En sy kon nie wortels verdra nie. Dit het nie saakgemaak wat haar ma gedoen het nie, sy het geweier om wortels te eet. Sy het net gesê: "Wortels maak my naar," en dit was dit.

Dit moet in die nag gebeur het, maar toe Gerda wakker geword het, het sy nog geen onraad vermoed nie...

RESENSIE

Dis 'n lekker storie dié, en hy hou jou geboei van die oomblik dat die hoofkarakter - Gerda, 'n doodgewone kind met vaal boksterte - op die eerste bladsy haar oë oopmaak. Maar dis natuurlik nie aldag dat Gerda as 'n haas wakker word en dan binne minute moet koes vir haar eie hond en die koerantafleweraar, wat haar as die ideale biologie-projek (opgekook, natuurlik) beskou nie.

En dis maar net die begin van haar probleme...

Gerda is 'n uitverkore haas. Sy moet na die President gaan om namens die diere hul saak te stel. As't ware oor 'n handves vir diereregte onderhandel.

Saam met haar beleef die jong lesers al haar avonture as 'n haas, en leer hulle tussendeur 'n paar omgewingslesse en kry selfs 'n voorsmakie van die politiek.

Terselfdertyd kry hulle meer begrip vir die viervoetiges van die lewe. (Gerda kom onder meer tot haar verbasing agter net hoeveel haar hond daardie droë hondekorrels haat!)

Suzette Truter