สงเคราะห์กันในฐานสามีภรรยา
ปกแรก l บทนำ l
บทที่ ๑ l บทที่ ๒ l บทที่ ๓ l บทที่ ๔ l บทที่ ๕ l บทที่ ๖ l บทที่ ๗ l บทที่ ๘ l บทที่ ๙ l บทที่ ๑๐ l
บทที่ ๑๑ l บทที่ ๑๒ l บทที่ ๑๓ l บทที่ ๑๔ l บทที่ ๑๕ l บทที่ ๑๖ l บทที่ ๑๗ l บทที่ ๑๘ l บทที่ ๑๙ l บทที่ ๒๐ l
บทที่ ๒๑ l บทที่ ๒๒ l บทที่ ๒๓ l บทที่ ๒๔ l บทที่ ๒๕ l บทที่ ๒๖ l บทที่ ๒๗ l บทที่ ๒๘ l บทที่ ๒๙ l บทที่ ๓๐ l
บทที่ ๓๑ l บทที่ ๓๒ l บทที่ ๓๓ l บทที่ ๓๔ l บทที่ ๓๕ l บทที่ ๓๖ l บทที่ ๓๗ l บทที่ ๓๘ l บทที่ ๓๙ l บทที่ ๔๐ l

บทที่ ๑๓ สงเคราะห์กันในฐานสามีภรรยา


ชายหญิงคู่หนึ่งได้เป็นสามีภรรยากัน อยู่ครองเรือนด้วยกัน
มีจุดมุ่งหมายเพื่อได้รับความสุขในชีวิตของคนคู่กัน
จำเป็นต้องรับผิดชอบร่วมกัน
ดังนั้นจึงต้องมีความคิดเห็นเหมือนกัน
มีความประพฤติดีในคุณธรรมเสมอกัน
และต้องมีหน้าที่ปฏิบัติในคู่ครองอย่างเป็นธรรม

ฝ่ายสามีนั้น ต้องยกย่องนับถือหญิงคู่ครองว่าเป็นภรรยา
เช่นกล่าวถ้อยคำที่น่ารัก ไม่กล่าวเหยียดหยามให้ภรรยาต้องเสียใจ
ไม่ประพฤตินอกใจไปมีภรรยาใหม่หรือไปบำเรอหญิงอื่น
มอบความเป็นใหญ่ให้ในหน้าที่ภรรยาในการจัดการบ้านเรือน
หาเครื่องประดับเครื่องแต่งตัวของใช้สอยพิเศษให้ในโอกาสที่สมควร

ฝ่ายภรรยา ก็ต้องจัดการงานให้ดี ให้เหมาะสมกับเวลา ไม่บกพร่อง
ช่วยสงเคราะห์คนข้างเคียงของสามีให้เป็นเหมือนญาติของตัว
ด้วยกล่าววาจาไพเราะบ้าง ให้ของกินของฝากบ้าง
ไม่ประพฤตินอกใจ รักษาทรัพย์ที่สามีหามาได้
รู้จักเก็บรักษาไว้ และใช้จ่ายในเรื่องที่จำเป็น
ขยัน ไม่เกียจคร้านในการงาน
และทำงานให้สำเร็จเรียบร้อยอย่างมีระเบียบ




songkran2000@chaiyo.com