สงเคราะห์กันในฐานสามีภรรยา
ปกแรก l
บทนำ l
บทที่ ๑ l
บทที่ ๒ l
บทที่ ๓ l
บทที่ ๔ l
บทที่ ๕ l
บทที่ ๖ l
บทที่ ๗ l
บทที่ ๘ l
บทที่ ๙ l
บทที่ ๑๐ l
บทที่ ๑๑ l
บทที่ ๑๒ l
บทที่ ๑๓ l
บทที่ ๑๔ l
บทที่ ๑๕ l
บทที่ ๑๖ l
บทที่ ๑๗ l
บทที่ ๑๘ l
บทที่ ๑๙ l
บทที่ ๒๐ l
บทที่ ๒๑ l
บทที่ ๒๒ l
บทที่ ๒๓ l
บทที่ ๒๔ l
บทที่ ๒๕ l
บทที่ ๒๖ l
บทที่ ๒๗ l
บทที่ ๒๘ l
บทที่ ๒๙ l
บทที่ ๓๐ l
บทที่ ๓๑ l
บทที่ ๓๒ l
บทที่ ๓๓ l
บทที่ ๓๔ l
บทที่ ๓๕ l
บทที่ ๓๖ l
บทที่ ๓๗ l
บทที่ ๓๘ l
บทที่ ๓๙ l
บทที่ ๔๐ l
บทที่ ๑๓ สงเคราะห์กันในฐานสามีภรรยา
ชายหญิงคู่หนึ่งได้เป็นสามีภรรยากัน อยู่ครองเรือนด้วยกัน
มีจุดมุ่งหมายเพื่อได้รับความสุขในชีวิตของคนคู่กัน
จำเป็นต้องรับผิดชอบร่วมกัน
ดังนั้นจึงต้องมีความคิดเห็นเหมือนกัน
มีความประพฤติดีในคุณธรรมเสมอกัน
และต้องมีหน้าที่ปฏิบัติในคู่ครองอย่างเป็นธรรม
ฝ่ายสามีนั้น ต้องยกย่องนับถือหญิงคู่ครองว่าเป็นภรรยา
เช่นกล่าวถ้อยคำที่น่ารัก ไม่กล่าวเหยียดหยามให้ภรรยาต้องเสียใจ
ไม่ประพฤตินอกใจไปมีภรรยาใหม่หรือไปบำเรอหญิงอื่น
มอบความเป็นใหญ่ให้ในหน้าที่ภรรยาในการจัดการบ้านเรือน
หาเครื่องประดับเครื่องแต่งตัวของใช้สอยพิเศษให้ในโอกาสที่สมควร
ฝ่ายภรรยา ก็ต้องจัดการงานให้ดี ให้เหมาะสมกับเวลา ไม่บกพร่อง
ช่วยสงเคราะห์คนข้างเคียงของสามีให้เป็นเหมือนญาติของตัว
ด้วยกล่าววาจาไพเราะบ้าง ให้ของกินของฝากบ้าง
ไม่ประพฤตินอกใจ รักษาทรัพย์ที่สามีหามาได้
รู้จักเก็บรักษาไว้ และใช้จ่ายในเรื่องที่จำเป็น
ขยัน ไม่เกียจคร้านในการงาน
และทำงานให้สำเร็จเรียบร้อยอย่างมีระเบียบ
songkran2000@chaiyo.com