การได้ศึกษามาก
ปกแรก l
บทนำ l
บทที่ ๑ l
บทที่ ๒ l
บทที่ ๓ l
บทที่ ๔ l
บทที่ ๕ l
บทที่ ๖ l
บทที่ ๗ l
บทที่ ๘ l
บทที่ ๙ l
บทที่ ๑๐ l
บทที่ ๑๑ l
บทที่ ๑๒ l
บทที่ ๑๓ l
บทที่ ๑๔ l
บทที่ ๑๕ l
บทที่ ๑๖ l
บทที่ ๑๗ l
บทที่ ๑๘ l
บทที่ ๑๙ l
บทที่ ๒๐ l
บทที่ ๒๑ l
บทที่ ๒๒ l
บทที่ ๒๓ l
บทที่ ๒๔ l
บทที่ ๒๕ l
บทที่ ๒๖ l
บทที่ ๒๗ l
บทที่ ๒๘ l
บทที่ ๒๙ l
บทที่ ๓๐ l
บทที่ ๓๑ l
บทที่ ๓๒ l
บทที่ ๓๓ l
บทที่ ๓๔ l
บทที่ ๓๕ l
บทที่ ๓๖ l
บทที่ ๓๗ l
บทที่ ๓๘ l
บทที่ ๓๙ l
บทที่ ๔๐ l
บทที่ ๗ การได้ศึกษามาก
คนที่มีความรู้ดี ความรู้ดีย่อมเป็นพื้นฐานแห่งความเจริญ
คนที่มีความรู้ในเรื่องชั่วความรู้ชั่วย่อมเป็นพื้นฐานแห่งความเสื่อม
โดยเหตุผลนี้ คนผู้ต้องการได้รับความเจริญจึงต้องมีการศึกษาให้มาก
เบื้องต้น ในเรื่องวิชาความรู้สำหรับประกอบอาชีพ
แม้เพียงวิชาในอาชีพใดอาชีพหนึ่ง
ด้วยการศึกษาจากตำราในชั้นเรียน
ตั้งแต่ชั้นต้น ๆ จนถึงชั้นสูงจนได้รับประกาศนียบัตรรับรอง
และจากเหตุการณ์สิ่งแวดล้อมรอบตัวในชีวิตประจำวัน
จนกระทั่งได้รู้ได้เข้าใจทุก ๆ ขึ้นตอน
แล้วใช้ความรู้ที่ได้มานั้นให้เกิดผลสำเร็จ
นอกจากนี้ก็ยังต้องศึกษาให้มากในเรื่องของ
การรู้จักรักษาตัวให้ตั้งอยู่ในคุณธรรมความดี
ด้วยการศึกษาสนทนาไต่ถามกับท่านผู้รู้ดี
มีความคิดและทำตามอย่างท่านผู้เป็นคนดี
เมื่อศึกษาสั่งสมให้มาก ย่อมเป็นเหตุให้
รู้จักผิด รู้จักชอบ รู้จักปาบ
รู้จักบุญ รู้จักคุณ รู้จักโทษ
ซึ่งเป็นพื้นฐานของการประพฤติกาย วาจาได้ถูกต้อง
เป็นพื้นฐานแห่งความเจริญแห่งชีวิต
เป็นเหตุนำประโยชน์สุขมาให้
songkran2000@chaiyo.com