การได้ศึกษามาก
ปกแรก l บทนำ l
บทที่ ๑ l บทที่ ๒ l บทที่ ๓ l บทที่ ๔ l บทที่ ๕ l บทที่ ๖ l บทที่ ๗ l บทที่ ๘ l บทที่ ๙ l บทที่ ๑๐ l
บทที่ ๑๑ l บทที่ ๑๒ l บทที่ ๑๓ l บทที่ ๑๔ l บทที่ ๑๕ l บทที่ ๑๖ l บทที่ ๑๗ l บทที่ ๑๘ l บทที่ ๑๙ l บทที่ ๒๐ l
บทที่ ๒๑ l บทที่ ๒๒ l บทที่ ๒๓ l บทที่ ๒๔ l บทที่ ๒๕ l บทที่ ๒๖ l บทที่ ๒๗ l บทที่ ๒๘ l บทที่ ๒๙ l บทที่ ๓๐ l
บทที่ ๓๑ l บทที่ ๓๒ l บทที่ ๓๓ l บทที่ ๓๔ l บทที่ ๓๕ l บทที่ ๓๖ l บทที่ ๓๗ l บทที่ ๓๘ l บทที่ ๓๙ l บทที่ ๔๐ l

บทที่ ๗ การได้ศึกษามาก


คนที่มีความรู้ดี ความรู้ดีย่อมเป็นพื้นฐานแห่งความเจริญ
คนที่มีความรู้ในเรื่องชั่วความรู้ชั่วย่อมเป็นพื้นฐานแห่งความเสื่อม
โดยเหตุผลนี้ คนผู้ต้องการได้รับความเจริญจึงต้องมีการศึกษาให้มาก
เบื้องต้น ในเรื่องวิชาความรู้สำหรับประกอบอาชีพ
แม้เพียงวิชาในอาชีพใดอาชีพหนึ่ง
ด้วยการศึกษาจากตำราในชั้นเรียน
ตั้งแต่ชั้นต้น ๆ จนถึงชั้นสูงจนได้รับประกาศนียบัตรรับรอง
และจากเหตุการณ์สิ่งแวดล้อมรอบตัวในชีวิตประจำวัน
จนกระทั่งได้รู้ได้เข้าใจทุก ๆ ขึ้นตอน
แล้วใช้ความรู้ที่ได้มานั้นให้เกิดผลสำเร็จ

นอกจากนี้ก็ยังต้องศึกษาให้มากในเรื่องของ
การรู้จักรักษาตัวให้ตั้งอยู่ในคุณธรรมความดี
ด้วยการศึกษาสนทนาไต่ถามกับท่านผู้รู้ดี
มีความคิดและทำตามอย่างท่านผู้เป็นคนดี
เมื่อศึกษาสั่งสมให้มาก ย่อมเป็นเหตุให้
รู้จักผิด รู้จักชอบ รู้จักปาบ
รู้จักบุญ รู้จักคุณ รู้จักโทษ
ซึ่งเป็นพื้นฐานของการประพฤติกาย วาจาได้ถูกต้อง
เป็นพื้นฐานแห่งความเจริญแห่งชีวิต
เป็นเหตุนำประโยชน์สุขมาให้




songkran2000@chaiyo.com