by ko 2000 pee

บทที่ ๓๕ รักษาใจไม่ให้หวั่นไหว

ธรรมชาติของโลกและของคนที่อยู่ในโลกา โดยทั่ว ๆ ไป
ย่อมมีสูง ๆ ต่ำ ๆ ไม่คงที่ ด้วยเหตุย่อ ๆ ๒ อย่าง คือ
เพราะความชอบใจ และความไม่ชอบใจ
บางคราวแสดงอาการเฟื่องฟูขึ้น
เมื่อสูญเสียบุคคลที่รัก ทรัพย์สมบัติ
หรือไม่ได้ทรัพย์สมบัติตามที่ต้องการก็มีอาการฟุบลง
บางคราวได้รับเกียรติยศชื่อเสียง
ความเป็นใหญ่มีคนนับถือสรรเสริญ
ก็รู้สึกชอบใจ เมื่อต้องเสื่อมยศถูกลดความเป็นใหญ่
ถูกนินทาว่าร้ายให้เสียหายก็รู้สึกไม่ชอบใจ
บางคราวมีความสุขใจ เพราะมีปิติยินดี มีความเอิบอิ่ม
หรือมีความสุขกาย เพราะได้กินอาหารดีมีรสอร่อย
ได้นอนหลับสบาย ก็ต้องการเป็นไปอย่างนี้เสมอ
แต่บางคราวได้รับความทุกข์ เพราะได้ผลตรงกันข้ามกับสุข
ก็เดือดร้อนใจไม่อยากให้เป็นไปอย่างนั้น

คนเราจึงมีความหวั่นไหว ไม่คงที่ มีความเป็นอยู่ไม่ปกติ
โดยวิธีที่ถูกนั้น ต้องทำความเข้าใจว่า สภาพเหล่านั้นไม่แน่นอน
มีความแปรเปลี่ยนเป็นธรรมดา เป็นเหมือนกันอย่างนี้ทั้งหมด
ไม่ยินดีเกิดไปเพราะสมหวัง และไม่ขัดเคืองเพราะผิดหวัง
ปฏิบัติให้ได้โดยวิธีถูกต้องนี้ ชีวิตจึงจะไม่ตกต่ำ