by ko 2000 pee

บทที่ ๓๓ มองเห็นชีวิตความจริง

ความจริงที่มีปรากฏอยู่ตามธรรมชาติของทุก ๆ สิ่ง
มีเหตุมีผลเกี่ยวเนื่องกันเหมือนสายโซ่
เช่น เมื่อมีเมฆมากรวมตัวกัน มีความเย็นจัด ก็กลายเป็นฝน เมื่อฝนตกแผ่นดินก็เปียกชุ่ม
เมื่อแสงแดดแผดเผา แผ่นดินชุ่มก็เหือดแห้ง
นี้เป็ฯธรรมดาภายนอก ชีวิตของคนเราในปัจจุบันก็เช่นเดียวกัน
เป็นผลมาจากการกรรมที่เป็นบุญและกรรมที่เป็นบาปในอดีต
จึงได้รับความสุขบ้างทุกข์บ้างในปัจจุบัน
เพราะเหตุนั้น เมื่อปรารถนาผลอย่างใด
ก็ทำกรรมที่เป็นบุญและกรรมที่เป็นบาปในปัจจุบันอีก
ซึ่งเป็นเหตุของผลในอนาคตอีก
เมื่อเรามองเห็นชีวิตตามความเป็นจริงว่า
มีการหมุนเวียนแปรเปลี่ยนไปเพราะอำนาจของกรรม
หวังจะให้ชีวิตมีความสุขความเจริญ
ก็ต้องปฏิบัติตนใน ๒ ลักษณะ คือ เมื่อกำหนดรู้ว่า
ความลำบากกายความเศร้าหมองใจ เป็นความทุกข์มีมา
เพราะความทะยานอยากดิ้นรนในกรรมที่เป็นบาปต้องเลิกละให้ได้
เมื่อกำหนดรู้ว่า ความสบายกาย สบายใจอย่างหยาบ
และอย่างละเอียดคือใจผ่องใส
เป็นความสุขมีมาเพราะไม่ยึดถือในสิ่งผิด
ทำกรรมที่เป็นบุญ ต้องทำให้สม่ำเสมอมากขึ้นติดต่อกันไป
ทั้งตอนต้น ตอนกลาง และสุดท้าย
จึงจะได้ชื่อว่าเห็นชีวิตตามความจริง