สร้างบุญไว้ในเบื้องต้น
ปกแรก l
บทนำ l
บทที่ ๑ l
บทที่ ๒ l
บทที่ ๓ l
บทที่ ๔ l
บทที่ ๕ l
บทที่ ๖ l
บทที่ ๗ l
บทที่ ๘ l
บทที่ ๙ l
บทที่ ๑๐ l
บทที่ ๑๑ l
บทที่ ๑๒ l
บทที่ ๑๓ l
บทที่ ๑๔ l
บทที่ ๑๕ l
บทที่ ๑๖ l
บทที่ ๑๗ l
บทที่ ๑๘ l
บทที่ ๑๙ l
บทที่ ๒๐ l
บทที่ ๒๑ l
บทที่ ๒๒ l
บทที่ ๒๓ l
บทที่ ๒๔ l
บทที่ ๒๕ l
บทที่ ๒๖ l
บทที่ ๒๗ l
บทที่ ๒๘ l
บทที่ ๒๙ l
บทที่ ๓๐ l
บทที่ ๓๑ l
บทที่ ๓๒ l
บทที่ ๓๓ l
บทที่ ๓๔ l
บทที่ ๓๕ l
บทที่ ๓๖ l
บทที่ ๓๗ l
บทที่ ๓๘ l
บทที่ ๓๙ l
บทที่ ๔๐ l
บทที่ ๕ สร้างบุญไว้ในเบื้องต้น
การได้เกิดมาเป็นคน
มีอวัยวะครบถ้วนบริบูรณ์ได้อยู่ดีมีสุขในปัจจุบันนั้น
เพราะได้ทำบุญสั่งสมไว้ในครั้งก่อน คือในภพชาติที่ผ่านมา
โดยหลักการและเหตุผลบุญที่ได้สั่งสมไว้ในครั้งก่อน ๆ
ย่อมมีผลสืบเนื่องเป็นลำดับมาจนถึงปัจจุบัน
บุญที่ได้สั่งสมไว้ในปัจจุบันย่อมมีผลสืบเนื่องเป็นลำดับ
ไปจนถึงกาลข้างหน้าเพราะคำว่าบุญเป็นชื่อของความสุข
ดังนั้นคนเราจึงต้องสร้างบุญอยู่เสมอ
เพื่อได้รับความสุข ด้วยการให้ทานตามโอกาส
รักษากายวาจาให้เป็นสุจริตเป็นปกติ
อบรมใจให้เจริญมั่นคงในความดี
ประพฤติอ่อนน้อมแก่บุคคลผู้เป็นใหญ่ผู้เจริญกว่า
ช่วยขวนขวายในกิจกรรมที่เป็นกุศลของหมู่คน
มีความยินดีให้การสนับสนุนในการทำความดี
ศึกษาในเรื่องกุศลธรรมจนกระทั่งมีความรู้ความเข้าใจถูกต้อง
แล้วประพฤติปฏิบัติไปตามแนวธรรมนั้น
การสร้างบุญไว้เช่นนี้ เรียกว่าเป็นบุญนิธิ คือ
ขุมทรัพย์แห่งบุญ บุญนิธินั้นย่อมให้สมบัติทุกอย่าง
เช่น ความเป็นผู้มีผิวพรรณงาม
มีเสียงไพเราะมีรูปร่างสมส่วน
สวยงามมีความเป็นใหญ่และมีบริวารเป็นคนประกอบด้วยสิริ
มีความเย็นใจได้ความสงบเป็นสุขสมบัติอันประเสริฐ

songkran2000@chaiyo.com
