สร้างบุญไว้ในเบื้องต้น
ปกแรก l บทนำ l
บทที่ ๑ l บทที่ ๒ l บทที่ ๓ l บทที่ ๔ l บทที่ ๕ l บทที่ ๖ l บทที่ ๗ l บทที่ ๘ l บทที่ ๙ l บทที่ ๑๐ l
บทที่ ๑๑ l บทที่ ๑๒ l บทที่ ๑๓ l บทที่ ๑๔ l บทที่ ๑๕ l บทที่ ๑๖ l บทที่ ๑๗ l บทที่ ๑๘ l บทที่ ๑๙ l บทที่ ๒๐ l
บทที่ ๒๑ l บทที่ ๒๒ l บทที่ ๒๓ l บทที่ ๒๔ l บทที่ ๒๕ l บทที่ ๒๖ l บทที่ ๒๗ l บทที่ ๒๘ l บทที่ ๒๙ l บทที่ ๓๐ l
บทที่ ๓๑ l บทที่ ๓๒ l บทที่ ๓๓ l บทที่ ๓๔ l บทที่ ๓๕ l บทที่ ๓๖ l บทที่ ๓๗ l บทที่ ๓๘ l บทที่ ๓๙ l บทที่ ๔๐ l

บทที่ ๕ สร้างบุญไว้ในเบื้องต้น


การได้เกิดมาเป็นคน
มีอวัยวะครบถ้วนบริบูรณ์ได้อยู่ดีมีสุขในปัจจุบันนั้น
เพราะได้ทำบุญสั่งสมไว้ในครั้งก่อน คือในภพชาติที่ผ่านมา
โดยหลักการและเหตุผลบุญที่ได้สั่งสมไว้ในครั้งก่อน ๆ
ย่อมมีผลสืบเนื่องเป็นลำดับมาจนถึงปัจจุบัน
บุญที่ได้สั่งสมไว้ในปัจจุบันย่อมมีผลสืบเนื่องเป็นลำดับ
ไปจนถึงกาลข้างหน้าเพราะคำว่าบุญเป็นชื่อของความสุข
ดังนั้นคนเราจึงต้องสร้างบุญอยู่เสมอ
เพื่อได้รับความสุข ด้วยการให้ทานตามโอกาส
รักษากายวาจาให้เป็นสุจริตเป็นปกติ
อบรมใจให้เจริญมั่นคงในความดี
ประพฤติอ่อนน้อมแก่บุคคลผู้เป็นใหญ่ผู้เจริญกว่า
ช่วยขวนขวายในกิจกรรมที่เป็นกุศลของหมู่คน
มีความยินดีให้การสนับสนุนในการทำความดี
ศึกษาในเรื่องกุศลธรรมจนกระทั่งมีความรู้ความเข้าใจถูกต้อง
แล้วประพฤติปฏิบัติไปตามแนวธรรมนั้น
การสร้างบุญไว้เช่นนี้ เรียกว่าเป็นบุญนิธิ คือ
ขุมทรัพย์แห่งบุญ บุญนิธินั้นย่อมให้สมบัติทุกอย่าง
เช่น ความเป็นผู้มีผิวพรรณงาม
มีเสียงไพเราะมีรูปร่างสมส่วน
สวยงามมีความเป็นใหญ่และมีบริวารเป็นคนประกอบด้วยสิริ
มีความเย็นใจได้ความสงบเป็นสุขสมบัติอันประเสริฐ




songkran2000@chaiyo.com