by ko 2000 pee

บทที่ ๓๖ มีใจไม่เศร้าโศก

ความเศร้าโศกเสียใจของคนเรา ย่อมมีมาจากเหตุหลายอย่าง เช่น
เพราะญาติผู้เป็นที่รัก หรือทรัพย์สมบัติถึงความพินาศ
เพราะได้รับโทษจองจำ เป็นต้น เป็นสภาพที่ทำใจให้เสียหาย
ทำให้ร่างกายทรุดโทรม เมื่อเศร้าโศกอยู่ประจำบ่อย ๆ
จะทำให้ใจไม่กล้าแข็งอดทนทำความดีได้
ดังนั้นจึงต้องทำตนให้มีความแกล้วกล้า
รู้จักยอมรับรู้เข้าใจในความพินาศที่มาถึงโดยเหตุการณ์ต่าง ๆ กัน
แล้วไม่ปล่อยใจให้เศร้าโศก เช่นภัยใหญ่ที่เกิดขึ้นอยู่ประจำสำหรับคนเรา
หากจะเศร้าโศกอยู่ ก็ต้องเศร้าโศกจนตลอดชีวิต แต่จะหายเศร้าโศกได้
เพราะมคีความเข้าใจว่าเมื่อเขามาอย่างไร เขาก็ไปอย่างนั้น
เรามิได้เชื้อเชิญมาและมิได้อนุญาตให้ไป
เขาไปสุคติของเขาแล้ว เมื่อร่างกายใช้งานมาเต็มที่แล้ว
ก็ต้องละทิ้งไป ร่างกายที่แตกตายไปก็เหมือนหม้อดินเผาที่แตกแล้ว
ไม่อาจประสานให้ติดต่อกันได้ดังเดิม

ความโศก นำสิ่งที่ล่วงเลยไปแล้วมาให้ไม่ได้
นำความสุขที่ยังไม่ถึงมาให้ก็ไม่ได้ คนโศกไม่ชอบใจในการกินอาหาร
เมื่อถูกความโศกเบียดเบียนแล้วย่อมมีแต่ความสูญเสีย