by ko 2000 pee

บทที่ ๓๗ ปราศจากธุลีกิเลส

ความสะอาดเป็นความจำเป็นที่ต้องมีอยู่ในทุกสิ่งทุกอย่าง
ทั้งโดยธรรมชาติทั่ว ๆ ไป
และโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวกับการดำรงชีวิตของคนเรา
อาหารอย่างใดที่ไม่สะอาด มีสิ่งปกปรกเจือปน
เมื่อรับประทานเข้าไปแล้วทำให้ระบบในร่างกายเสีย
และเมื่อมากขึ้น ๆ เป็นเหตุให้เกิดโรคต่าง ๆ ในร่างกาย
ที่อยู่อาศัยและเครื่องนุ่งหุ่ม ถ้าไม่สะอาด เช่นมีกลิ่นอับ
กลิ่นเหม็น ก็ทำให้สุขภาพกาย สุขภาพใจไม่ดี
เสื้อผ้าที่สกปรกทำให้ผิวกายเกิดเป็นโรคผิดหนัง
ยารักษาโรคเพื่อกำจัดโรค จำเป็นที่สุดต้องสะอาดอย่างเดียวเท่านั้น
เพราะมีดหรือเข็มที่สกปรกเพียงเล็กน้อย
เมื่อเกิดบาดทะยักขึ้นก็ทำให้คนป่วยถึงตายได้

ส่วนความสะอาดของใจย่อมมีความสำคัญเหนืออื่นใดหมด
โดยสภาพของใจนั้น กล่าวกันว่ามีความผ่องใสอยู่โดยปกติ
แต่ต้องเศร้าหมองขุ่นมัวเพราะกิเลสทั้งหลายมากระทบ
เมื่อใจถูกความอยากได้ ถูกความโกรธ
และถูกความหลงไม่รู้จริงเข้าครอบงำ ใจก็ไม่ผ่องใส
บันดาลให้แสดงออกมาทางกายเป็นความเสียหายไปหมด
ดังนั้น จึงต้องระวังรักษาใจให้ปราศจากธุลีกิเลสเข้ามาครอบงำ
หรือไม่ให้ใจฟุ้งไปด้วยแรงของธุลีกิเลส
ด้วยความเข้าใจปฏิบัติเช่นนี้ย่อมมีสุคติเป็นที่หวัง