by ko 2000 pee

บทที่ ๙ มีวินัยเป็นเครื่องนำ

ในชีวิตส่วนตัวของคนคนเดียว
ร่างกายมีใจเป็นสำคัญเป็นประธาน
กำหนดให้ร่างกายเป็นไป
เป็นคำพูดีก็ได้ พูดร้ายก็ได้ ทำดีก็ได้ ทำร้ายก็ได้
และย่อมมีผลดีหรือร้ายเป็นของตัวเอง
แต่ทุก ๆ คนย่อมต้องการเป็นคนดี
ทำกรรมดี และรับผลดี เมื่อยู่รวมกันหลาย ๆ คน
จึงจำเป็นต้องมีระเบียบวินัยวางไว้
เพื่อให้ทุกคนได้ประพฤติเสมอเหมือนกัน
นำไปสู่ความอยู่ร่วมกันอย่างปกติสุข
คือ ไม่เบียดเบียนในชีวิตทรัพย์สินและของรักของคนอื่น
ไม่พูดเท็จ พูดส่อเสียด พูดคำหยาบ หรือคำเพ้อเจ้อ
ไม่คิดร้ายคิดโลภมาก อยากได้ของคนอื่น นำมาเป็นของตัว
ต้องเป็นคนรู้จักรักษาตัว ไม่เอาแต่ใจตัวเอง
ไม่ทำผิดต้องเป็นคนรู้จักรักษาตัว
ไม่เอาแต่ใจตัวเอง ไม่ทำผิดกฎระเบียบของหมู่คณะ
ไม่ทำผิดกฎหมายบ้านเมือง ไม่ละเมิดศีลธรรมที่ดีงาม
มีสติรู้เท่าทันตามอารมณ์ของตัว
ควบคุมไว้มิให้ตกเป็นทาส
มีอาชีพบริสุทธิ์ซื่อสัตว์สุจริต ไม่คดโกง ไม่หลอกลวง
รู้จักแสวงหาและใช้สอยทรัพย์สมบัติที่หามาได้ตามความจำเป็น
ไม่ให้ขาดแคลนหรือมากจนเกินความพอดี