by ko 2000 pee

บทที่ ๒๙ มีศรัทธาในพระสมณะ

นักบวชในศาสนาผู้มิได้อยู่ครองเรือน ประพฤติดี ปฏิบัติชอบ
เป็นผู้สงบแล้ว เพราะไม่ถูกกิเลสเครื่องเศร้าหมองให้ฟุ้งขึ้น
เป็นผู้รักษากาย รักษาวาจา รักษาใจให้ปกติ
มีการอบรมปัญญาชั้นสูงได้แล้ว เป็นผู้รู้ชัดในสภาพธรรม
มีความเป็นอยู่สงบ เป็นผู้ประเสริฐ การได้ยินถึงชื่อท่าน
ได้เห็น ได้ระลึกถึง ได้เข้าไปหา ได้เข้าไปนั่งใกล้
ถวายการบำรุง ได้โอกาสถามปัญหา ปฏิบัติตามท่าน
เป็นการกระทำที่ดี เพราะเป็นกิจี่มีอุปการะแก่การดำเนินชีวิตเป็นอย่างมาก
ย่อมจะได้ฟังธรรมจากท่าน ได้รู้ถึงประโยชน์ในปัจจุบันนี้
ประโยชน์นอนาคต และประโยชน์สูงสุด
คือความเป็นผู้มีกิริยา วาจา ใน สะอาด สว่าง สงบ
เป็นผู้มีความเจริญเหมือนอย่างท่าน

แม้มิได้โอกาสเช่นนั้น เมื่อได้เห็นสมณนักบวชผู้ประพฤติดีปฏิบัติชอบ
ผ่านมาถึงประตูบ้านแล้ว ควรต้อนรับท่านตามสมควรแก่ฐานะในเวลานั้น
ถ้าไม่สะดวกอีก พึงประนมมือนมัสการ แม้เมื่อไม่สามารถสักอย่างเดียว
การใช้สายตามองดูท่านด้วยความเคารพ ด้วยจิตที่เลื่อมใส
ก็นับว่าเป็นการพบเห็นเบื้องต้นในบุคคลผู้ประเสริฐ