สร้างศิลปะ
ปกแรก l บทนำ l
บทที่ ๑ l บทที่ ๒ l บทที่ ๓ l บทที่ ๔ l บทที่ ๕ l บทที่ ๖ l บทที่ ๗ l บทที่ ๘ l บทที่ ๙ l บทที่ ๑๐ l
บทที่ ๑๑ l บทที่ ๑๒ l บทที่ ๑๓ l บทที่ ๑๔ l บทที่ ๑๕ l บทที่ ๑๖ l บทที่ ๑๗ l บทที่ ๑๘ l บทที่ ๑๙ l บทที่ ๒๐ l
บทที่ ๒๑ l บทที่ ๒๒ l บทที่ ๒๓ l บทที่ ๒๔ l บทที่ ๒๕ l บทที่ ๒๖ l บทที่ ๒๗ l บทที่ ๒๘ l บทที่ ๒๙ l บทที่ ๓๐ l
บทที่ ๓๑ l บทที่ ๓๒ l บทที่ ๓๓ l บทที่ ๓๔ l บทที่ ๓๕ l บทที่ ๓๖ l บทที่ ๓๗ l บทที่ ๓๘ l บทที่ ๓๙ l บทที่ ๔๐ l

บทที่ ๘ สร้างศิลปะ


ศิลปะ คือการมีวิชาความรู้
แล้วใช้วิชาความรู้นั้นให้วิจิตรพิสดารออกไป
เช่น มีศิลปะในการช่าง ในเรื่องเครื่องยนต์
ในเรื่องดนตรี ในเรื่องแกะสลัก
ในเรื่องเย็บปักถักร้อย ในเรื่องการทำอาหาร
ในเรื่องการเขียนภาพ และในเรื่องการประพันธ์
ใครมีศิลปะเช่นนี้อยู่กับตัว
แม้เพียงอย่างเดียวเท่านั้น
ย่อมนำไปใช้เป็นประโยชน์ในการเลี้ยงชีวิตได้
ของผู้ใดไม่มี ก็จำเป็นต้องสร้างให้มี
และเมื่อมีแล้วก็ต้องใช้ให้ถูกอย่าให้เป็นไปเพื่อ
เบียดเบียนชีวิตของคนและสัตว์อื่น
จึงจะเป็นประโยชน์สำหรับการอยู่ในโลกนี้
และศิลปะชั้นสูงสำหรับเป็นที่พึ่งในการดำรงชีวิต
ก็จำเป็นต้องสร้างให้มีเช่นเดียวกัน
คือ ต้องมีการรักษากายวาจาให้สุจริต
มีการศึกษาเรียนรู้มาก มีเพื่อนดี เป็นคนว่าง่ายสอนง่าย
มีความขยันในการงานต่าง ๆ ก็ต้องทำ
มีความยินดีพอใจรู้จักรักษาทรัพย์สิ่งของที่ได้มา
มีความรู้ตัวในคำพูดแลเรื่องที่ทำไปแล้ว
มีปัญญาดีรอบรู้ในเรื่องของชีวิตตามที่เป็นจริง
สนใจใฝ่ประพฤติธรรมและเพียรพยายามละความชั่ว
ป้องกันความชั่วไม่ให้เกิดมี
ประพฤติอยู่ในความดีสม่ำเสมอและมากขึ้น



songkran2000@chaiyo.com