สร้างศิลปะ
ปกแรก l
บทนำ l
บทที่ ๑ l
บทที่ ๒ l
บทที่ ๓ l
บทที่ ๔ l
บทที่ ๕ l
บทที่ ๖ l
บทที่ ๗ l
บทที่ ๘ l
บทที่ ๙ l
บทที่ ๑๐ l
บทที่ ๑๑ l
บทที่ ๑๒ l
บทที่ ๑๓ l
บทที่ ๑๔ l
บทที่ ๑๕ l
บทที่ ๑๖ l
บทที่ ๑๗ l
บทที่ ๑๘ l
บทที่ ๑๙ l
บทที่ ๒๐ l
บทที่ ๒๑ l
บทที่ ๒๒ l
บทที่ ๒๓ l
บทที่ ๒๔ l
บทที่ ๒๕ l
บทที่ ๒๖ l
บทที่ ๒๗ l
บทที่ ๒๘ l
บทที่ ๒๙ l
บทที่ ๓๐ l
บทที่ ๓๑ l
บทที่ ๓๒ l
บทที่ ๓๓ l
บทที่ ๓๔ l
บทที่ ๓๕ l
บทที่ ๓๖ l
บทที่ ๓๗ l
บทที่ ๓๘ l
บทที่ ๓๙ l
บทที่ ๔๐ l
บทที่ ๘ สร้างศิลปะ
ศิลปะ คือการมีวิชาความรู้
แล้วใช้วิชาความรู้นั้นให้วิจิตรพิสดารออกไป
เช่น มีศิลปะในการช่าง ในเรื่องเครื่องยนต์
ในเรื่องดนตรี ในเรื่องแกะสลัก
ในเรื่องเย็บปักถักร้อย ในเรื่องการทำอาหาร
ในเรื่องการเขียนภาพ และในเรื่องการประพันธ์
ใครมีศิลปะเช่นนี้อยู่กับตัว
แม้เพียงอย่างเดียวเท่านั้น
ย่อมนำไปใช้เป็นประโยชน์ในการเลี้ยงชีวิตได้
ของผู้ใดไม่มี ก็จำเป็นต้องสร้างให้มี
และเมื่อมีแล้วก็ต้องใช้ให้ถูกอย่าให้เป็นไปเพื่อ
เบียดเบียนชีวิตของคนและสัตว์อื่น
จึงจะเป็นประโยชน์สำหรับการอยู่ในโลกนี้
และศิลปะชั้นสูงสำหรับเป็นที่พึ่งในการดำรงชีวิต
ก็จำเป็นต้องสร้างให้มีเช่นเดียวกัน
คือ ต้องมีการรักษากายวาจาให้สุจริต
มีการศึกษาเรียนรู้มาก มีเพื่อนดี เป็นคนว่าง่ายสอนง่าย
มีความขยันในการงานต่าง ๆ ก็ต้องทำ
มีความยินดีพอใจรู้จักรักษาทรัพย์สิ่งของที่ได้มา
มีความรู้ตัวในคำพูดแลเรื่องที่ทำไปแล้ว
มีปัญญาดีรอบรู้ในเรื่องของชีวิตตามที่เป็นจริง
สนใจใฝ่ประพฤติธรรมและเพียรพยายามละความชั่ว
ป้องกันความชั่วไม่ให้เกิดมี
ประพฤติอยู่ในความดีสม่ำเสมอและมากขึ้น
songkran2000@chaiyo.com