มีความอดทน
ปกแรก l
บทนำ l
บทที่ ๑ l
บทที่ ๒ l
บทที่ ๓ l
บทที่ ๔ l
บทที่ ๕ l
บทที่ ๖ l
บทที่ ๗ l
บทที่ ๘ l
บทที่ ๙ l
บทที่ ๑๐ l
บทที่ ๑๑ l
บทที่ ๑๒ l
บทที่ ๑๓ l
บทที่ ๑๔ l
บทที่ ๑๕ l
บทที่ ๑๖ l
บทที่ ๑๗ l
บทที่ ๑๘ l
บทที่ ๑๙ l
บทที่ ๒๐ l
บทที่ ๒๑ l
บทที่ ๒๒ l
บทที่ ๒๓ l
บทที่ ๒๔ l
บทที่ ๒๕ l
บทที่ ๒๖ l
บทที่ ๒๗ l
บทที่ ๒๘ l
บทที่ ๒๙ l
บทที่ ๓๐ l
บทที่ ๓๑ l
บทที่ ๓๒ l
บทที่ ๓๓ l
บทที่ ๓๔ l
บทที่ ๓๕ l
บทที่ ๓๖ l
บทที่ ๓๗ l
บทที่ ๓๘ l
บทที่ ๓๙ l
บทที่ ๔๐ l
บทที่ ๒๗ มีความอดทน
คนอยู่ครองเรือนต้องมีคุณธรรมสำคัญข้อหนึ่ง
สำหรับเป็นเครื่องแก้ และกันไห้เกิดความผิดพลาดในชีวิต
คุณธรรมข้อนั้นคือความอดทน เพราะคนอยู่ครองเรือน
ต้องเผชิญกับเหตุการณ์ต่าง ๆ อยู่ทุกวัน
ต้องอดทนต่อความยากลำบากในการทำงานประกอบอาชีพส่วนตัว
เพราะจำเป็นต้องทำในแต่ละวัน ไม่ยอมแพ้ต่ออุปสรรคที่มี
โดยมองเห็นผลประโยชน์ใหญ่อยู่ข้างหน้า
เมื่อทำงานมากได้รับความเจ็บไข้ได้ป่วย ก็ต้องมีใจเข้มแข็งไม่อ่อนแอ
บางครั้งต้องอดทนต่อความเจ็บใจในคำกล่าวหยาบคายให้ร้ายของคนอื่น
อดทนไม่ให้ความโกรธเกิดข้น หรือไม่แสดงความโกรธตอบ
ไม่เกรี้ยวกราด ไม่ทำให้เกิดน้ำตาไหล ทำใจให้เป็นปกติ
อยู่ในอำนาจของตน ไม่แสดงอาการผิดแปลก
ทำเป็นเหมือนว่าไม่เห็นและไม่ได้ยิน
โดยไม่ทำไว้ในใจ เพราะเป็นการไม่ก่อเวร
ไม่สร้างความผิดให้ยิ่งไปกว่า ไม่ต้องได้รับทุกข์ภายหลัง
แต่ได้ความเป็นผู้เจริญ ความอดทนทั้งหมดนั้น
เป็นเหตุให้ทำงานได้ผลสำเร็จดี ไม่มีคนรังเกียจ
มีอารมณ์ไม่เป็นที่สบาย เช่น คิดถึงบุคคลหรือทรัพย์สมบัติ
ระแวงว่าจะมีอันตรายหรือสูญหายคิดถึงเรื่องความโกรธแล้วผูกพยาบาท
ต้องการทำลายศัตรูผู้เกลียดชังให้ถึงความพินาศไป
คิดถึงคว