มีความอดทน
ปกแรก l บทนำ l
บทที่ ๑ l บทที่ ๒ l บทที่ ๓ l บทที่ ๔ l บทที่ ๕ l บทที่ ๖ l บทที่ ๗ l บทที่ ๘ l บทที่ ๙ l บทที่ ๑๐ l
บทที่ ๑๑ l บทที่ ๑๒ l บทที่ ๑๓ l บทที่ ๑๔ l บทที่ ๑๕ l บทที่ ๑๖ l บทที่ ๑๗ l บทที่ ๑๘ l บทที่ ๑๙ l บทที่ ๒๐ l
บทที่ ๒๑ l บทที่ ๒๒ l บทที่ ๒๓ l บทที่ ๒๔ l บทที่ ๒๕ l บทที่ ๒๖ l บทที่ ๒๗ l บทที่ ๒๘ l บทที่ ๒๙ l บทที่ ๓๐ l
บทที่ ๓๑ l บทที่ ๓๒ l บทที่ ๓๓ l บทที่ ๓๔ l บทที่ ๓๕ l บทที่ ๓๖ l บทที่ ๓๗ l บทที่ ๓๘ l บทที่ ๓๙ l บทที่ ๔๐ l

บทที่ ๒๗ มีความอดทน


คนอยู่ครองเรือนต้องมีคุณธรรมสำคัญข้อหนึ่ง
สำหรับเป็นเครื่องแก้ และกันไห้เกิดความผิดพลาดในชีวิต
คุณธรรมข้อนั้นคือความอดทน เพราะคนอยู่ครองเรือน
ต้องเผชิญกับเหตุการณ์ต่าง ๆ อยู่ทุกวัน

ต้องอดทนต่อความยากลำบากในการทำงานประกอบอาชีพส่วนตัว
เพราะจำเป็นต้องทำในแต่ละวัน ไม่ยอมแพ้ต่ออุปสรรคที่มี
โดยมองเห็นผลประโยชน์ใหญ่อยู่ข้างหน้า
เมื่อทำงานมากได้รับความเจ็บไข้ได้ป่วย ก็ต้องมีใจเข้มแข็งไม่อ่อนแอ
บางครั้งต้องอดทนต่อความเจ็บใจในคำกล่าวหยาบคายให้ร้ายของคนอื่น
อดทนไม่ให้ความโกรธเกิดข้น หรือไม่แสดงความโกรธตอบ
ไม่เกรี้ยวกราด ไม่ทำให้เกิดน้ำตาไหล ทำใจให้เป็นปกติ
อยู่ในอำนาจของตน ไม่แสดงอาการผิดแปลก
ทำเป็นเหมือนว่าไม่เห็นและไม่ได้ยิน
โดยไม่ทำไว้ในใจ เพราะเป็นการไม่ก่อเวร
ไม่สร้างความผิดให้ยิ่งไปกว่า ไม่ต้องได้รับทุกข์ภายหลัง
แต่ได้ความเป็นผู้เจริญ ความอดทนทั้งหมดนั้น
เป็นเหตุให้ทำงานได้ผลสำเร็จดี ไม่มีคนรังเกียจ



มีอารมณ์ไม่เป็นที่สบาย เช่น คิดถึงบุคคลหรือทรัพย์สมบัติ
ระแวงว่าจะมีอันตรายหรือสูญหายคิดถึงเรื่องความโกรธแล้วผูกพยาบาท
ต้องการทำลายศัตรูผู้เกลียดชังให้ถึงความพินาศไป
คิดถึงคว