มีกตัญญูรู้คุณ
ปกแรก l
บทนำ l
บทที่ ๑ l
บทที่ ๒ l
บทที่ ๓ l
บทที่ ๔ l
บทที่ ๕ l
บทที่ ๖ l
บทที่ ๗ l
บทที่ ๘ l
บทที่ ๙ l
บทที่ ๑๐ l
บทที่ ๑๑ l
บทที่ ๑๒ l
บทที่ ๑๓ l
บทที่ ๑๔ l
บทที่ ๑๕ l
บทที่ ๑๖ l
บทที่ ๑๗ l
บทที่ ๑๘ l
บทที่ ๑๙ l
บทที่ ๒๐ l
บทที่ ๒๑ l
บทที่ ๒๒ l
บทที่ ๒๓ l
บทที่ ๒๔ l
บทที่ ๒๕ l
บทที่ ๒๖ l
บทที่ ๒๗ l
บทที่ ๒๘ l
บทที่ ๒๙ l
บทที่ ๓๐ l
บทที่ ๓๑ l
บทที่ ๓๒ l
บทที่ ๓๓ l
บทที่ ๓๔ l
บทที่ ๓๕ l
บทที่ ๓๖ l
บทที่ ๓๗ l
บทที่ ๓๘ l
บทที่ ๓๙ l
บทที่ ๔๐ l
บทที่ ๒๕ มีกตัญญูรู้คุณ
เพราะเหตุที่สิ่งต่าง ๆ ในโลกนี้ มีอยู่เพื่อเป็นปัจจัยอาศัยกันและกัน
คนเรานั้น เมื่อเกิดมาตัวเล็ก ๆ ต้องอาศัยพ่อแม่เลี้ยงดูมา
เติบโตขึ้นได้อาศัยครูอาจารย์ช่วยสอนวิชาความรู้ให้
ต่อมามีเพื่อนคอยสนับสนุนช่วยเหลือ
มีชีวิตอยู่อย่างสุขสบายบนผืนแผ่นดินของประเทศชาติ
และอาศัยปัจจัยอย่างอื่น ๆ อีก
คนใดมาระลึกได้ถึงอุปการะที่คนทั้งหลายทำให้แล้ว
จะน้อยหรือมากก็ตาม ระลึกถึงอยู่บ่อย ๆ ชื่อว่าเป็นคนมีกตัญญู
นับว่าเป็นความดีครึ่งหนึ่งแล้ว
หากได้กระทำตอบแทนในลักษณะเช่นเดียวกัน
ประกาศให้ผู้อื่นได้รู้ถึงอุปการะที่ท่านผู้มีคุณได้ทำให้แล้วแก่ตน
ให้เป็นไปโดยสมควร ย่อมถึงซึ่งการนับว่าเป็นความดีครบบริบูรณ์
คนเช่นนี้ เป็นคนที่หาได้ยาก
เพราะว่าคนโดยมากมักนึกถึงแต่เฉพาะเรื่องของตน
ถูกความไม่รู้จักปกปิดไว้เหมือนกับมืดบอด
แต่คนที่ทำลายความไม่รู้นี้ได้ลำดับไปถึงความเป็นมาในอดีต
ของคนที่มีอุปการะคุณ แล้วทำตอบแทน
ย่อมได้รับการสรรเสริญจากคนดีในโลกปัจจุบันนี้
เป็นเหตุได้รับความสุขความเจริญแห่งชีวิตอย่างหนึ่ง
songkran2000@chaiyo.com