ช่วยสงเคราะห์ญาติ
ปกแรก l บทนำ l
บทที่ ๑ l บทที่ ๒ l บทที่ ๓ l บทที่ ๔ l บทที่ ๕ l บทที่ ๖ l บทที่ ๗ l บทที่ ๘ l บทที่ ๙ l บทที่ ๑๐ l
บทที่ ๑๑ l บทที่ ๑๒ l บทที่ ๑๓ l บทที่ ๑๔ l บทที่ ๑๕ l บทที่ ๑๖ l บทที่ ๑๗ l บทที่ ๑๘ l บทที่ ๑๙ l บทที่ ๒๐ l
บทที่ ๒๑ l บทที่ ๒๒ l บทที่ ๒๓ l บทที่ ๒๔ l บทที่ ๒๕ l บทที่ ๒๖ l บทที่ ๒๗ l บทที่ ๒๘ l บทที่ ๒๙ l บทที่ ๓๐ l
บทที่ ๓๑ l บทที่ ๓๒ l บทที่ ๓๓ l บทที่ ๓๔ l บทที่ ๓๕ l บทที่ ๓๖ l บทที่ ๓๗ l บทที่ ๓๘ l บทที่ ๓๙ l บทที่ ๔๐ l

บทที่ ๑๗ ช่วยสงเคราะห์ญาติ


คนผู้เกิดมาร่วมตระกูลเดียวกัน ในครอบครัวเดียวกัน
สืบเชื้อสายต่อกันตามลำดับ นับตั้งแต่
ปู่ ย่า ตา ยาย พ่อ แม่ ลูก หลาน จัดเป็นญาติกันโดยเชื้อสาย
แต่คนแม้มิใช่ญาติอย่างนี้ เป็นเพื่อนบ้านใกลเรือนเคียงกัน
มีความนับถือกัน ประพฤติความดีต่อกัน ก็นับเป็นญาติกันได้
โดยความเกี่ยวเนื่องกัน จึงถือได้ว่าแต่ละคนเป็นญาติของกันและกัน

ตามปกติทุกคนมีหน้าที่และอาชีพที่ต้องทำเป็นของแต่ละคน
ต่าง ๆ กัน แต่เมื่อเกิดเหตุสำคัญแก่คนผู้เป็นญาติ
ต้องการความช่วยเหลือ เช่น ญาติขาดแคลนทรัพย์สำหรับใช้จ่าย
เพราะมีอุบัติเหตุถูกไฟไหม้ ถูกขโมยแย่งชิงทรัพย์ไป
ไม่มีอาหารกิน ไม่มีเสื้อผ้าเครื่องนุ่งห่มใช้ มีโรคภัยไข้เจ็บเบียดเบียน
ไม่สามารถรักษาด้วยตัวเองได้ มีปัญหา มีความทุกข์ทางใจ
มาขอความช่วยเหลือ ก็ควรให้การช่วยเหลือแก่ญาติผู้มาหาตามสมควรช่วยได้
เพราะการสงเคราะห์ญาติอย่างใด ๆ ก็ตาม
ย่อมช่วยให้ญาติได้พ้นจากความทุกข์กาย ทุกข์ใจ ย่อมได้รับความรัก
ความนับถือจากญาติ เป็นการผูกมัดใจญาติไว้ได้
เป็นเหตุได้พบความสุขแห่งชีวิตอย่างหนึ่ง




songkran2000@chaiyo.com