by ko 2000 pee

บทที่ ๒๐ ไม่ดื่มน้ำเมา

น้ำใสสะอาดบริสุทธิ์เป็นของจำเป็นแก่ร่างกายคน
ดื่มแล้วทำให้มีสุขภาพดี มีประโยชน์แก่ร่างกาย
แต่น้ำเมาซึ่งเกิดจากการหมักดองใส่เชื้อผสมเครื่องปรุงต่าง ๆ
ดื่มแล้วทำให้มีจิตฟุ้งซ่าน เป็นที่ตั้งแห่งความประมาท
เป็นต้นเหตุแห่งความเสื่อมทุก ๆ อย่าง อย่างทันตาเห็น

ทรัพย์สมบัติที่ยังไม่เกิดย่อมไม่เกิดขึ้น
ที่เกิดขึ้นแล้วก็ต้องเสื่อมไป
เพราะคนเมาไม่มีการขวนขวายในการทำงาน

เป็นเหตุก่อความทะเลาะด้วยกายและวาจา
เพราะคนเมามักมองไม่เห็นโทษ

เป็นบ่อเกิดของโรคทั้งหลาย เพราะโทษของน้ำเมา
ทำให้สุขภาพทรุดโทรม โรคใหญ่น้อยจึงเบียดเบียนได้ง่าย

เป็นเหตุก่อความเสียชื่อเสียง เพราะคนเมาแล้วทำร้ายพ่อแม่ก็ได้
พูดถ้อยคำคำหยาบคายได้มาก ทำสิ่งที่ไม่ควรทำ
ย่อมได้รับคำติเตียนหรือถูกลงโทษเป็นเหตุเสียชื่อเสียง

เป็นเหตุเปิดเผยอวัยวะส่วนที่ควรละอาย ทำให้เกิดกำเริบ
เพราะคนเมาไม่มีสติสัมปชัญญะรู้สึกบังคับตัว

เป็นเหตุบั่นทอนกำลังกายกำลังปัญญาให้ถอยลง
ทำลายความเป็นผู้สามารถในทางความคิดและการกระทำเสียหมดสิ้น