by ko 2000 pee

บทที่ ๒๔ มีความสันโดษ

คนเราแต่ละคน เมื่อแสวงหาปัจจัย ๔ มาได้ตามความต้องการ
ด้วยความขยันหมั่นเพียรแล้ว
ต้องรู้จักควบคุมตัวเองให้มีความยินดีพอใจตามที่ได้มา
ควบคุมไว้ให้พอดีไม่เกินขอบเขต
ไม่ไปยินดีพอใจในของของคนอื่นแล้วยึดถือเอามาโดยวิธีการที่ผิดคือ
ต้องมีความยินดีพอใจในสิ่งที่ตนได้มา ในสิ่งที่ตนมีอยู่
เพราะเป็นของของตน ไม่อ้างเหตุแสดงความไม่พอใจว่า
สิ่งที่ได้ไม่ดี สิ่งที่ดีไม่ได้ อย่างนี้เป็นต้น
กลายเป็นเหมือนได้ความทุกข์มา
เมื่อต้องการที่จะได้มาก ก็ขวนขวายแสวงหาให้ได้มาก
ใช้ความสามารถหามาเพิ่มเติมจากที่มีอยู่ตามความจำเป็น
โดยทางชอบธรรม เมื่อได้เพิ่มขึ้นมากเท่าไรแล้ว
ก็ยินดีพอใจตามนั้น หากว่าสามารถแสวงหามาได้มาก
จนกระทั่งเห็นว่าเกินความจำเป็นไป
ก็ให้ยินดีพอใจพอสมควรเท่านั้นก่อน
เพื่อมิให้เกิดความเสียหาย
เพราะต้องดิ้นรนตามอำนาจของความอยาก
ที่อาจเป็นไปในทางทุจริต และเพื่อมิให้ต้องเป็นคนมีทุกข์
มีความวิตกกระวนกระวายในการแสวงหาในส่วนที่เกินความจำเป็น
ความสันโดษรู้จักพอดีในทรัพย์ที่มีอยู่
เป็นบ่อเกิดแห่งความสุขแห่งชีวิตอย่างหนึ่ง