[HOME] [สารบัญ] l 1 l 2 l 3 l 4 l 5 l 6 l 7 l 8 l 9 l 10 l 11 l 12 l 13 l 14 l 15 l 16 l 17 l 18 l 19 l 20 l 21 l 22 l 23 l 24 l 25 l 26

     l 27 l 28 l 29 l 30 l 31 l 32 l 33 l 34 l 35 l 36 l 37 l 38 l 39 l 40/1 l 40/2 l 41 l 42 l 43/1 l 43/2 l 44 l 45

     l 46 l 47 l 48 l 49/1 l 49/2 l 49/3 - fin l

บทที่ 3 บ่อเกิดแห่งความวินาศของอาณาจักรนากิ

"ซาไอ ดูสิ" เซอิจิร้องอย่างร่าเริง "ดูโคลงที่ข้าแต่งสิ" "พระองค์มีพรสวรรค์ด้านนี้เสียจริงๆ" ซาไอกล่าวชมเจ้าชาย วัย 16 ซาไอมาอยู่ที่นี่ได้เกือบปีและหลังจากที่จัดการเรื่องที่ซูคังเสร็จ ก็ได้เวลาที่ต้องนำเจ้าชายเซอิจิ และราชินีมิโดริไปยังอาณาจักรนากิ เจ้าชายทรงเป็นลูกผู้ชายมากขึ้น ซาไอพยายามสอนการปกครองให้กับเจ้าชายที่มีพระอัฉริยะภาพทางด้านโคลงกลอน และวันนั้นก็มาถึง ที่จะต้องเดินทางพาเหล่าเชลยไปยังอาณาจักรนากิ ราชินีและเจ้าชายได้รับอนุญาติให้เดินทางในที่ประทับเดียวกัน "เดินทาง" เสียงดังของโควตะ บ่งบอกถึงความมีอำนาจดังขึ้น และทั้งหมดก็ออกเดินทาง "เฮ้อ "ซาไอถอนใจ "หือ ."โควตะและมาคุมองอย่างสงสัย "ข้าหวังว่าท่านอิเอยาสึ จะไม่หลงเสน่ห์นาง" ซาไอกล่าว "ข้าน้อยเกรงว่าจะเป็นนั้น"มาคุกล่าว "อย่างน้อยก็อย่าตั้งนางแทนตำแหน่งมเหสีแทนท่านฮิโตมิก็แล้วกัน" ทั้งหมดเดินทางจนตะวันบ่ายคล้อยจึงหยุดพักแรมกันที่ริมน้ำ "หยุดพักกันที่นี่!! ใครช่วยช่วยกางกระโจมให้ราชินีกับไทจือที" โควตะออกคำสั่ง ในคืนนั้นเจ้าชายเสด็จมาเยี่ยมราชินีก่อนพระบรรทม "เสด็จแม่ หายกริ้วลูกรึยังพะยะค่ะ" เจ้าชายตรัส "เสด็จแม่?" "ซาไอเขาบอกว่า ." "นังนั้นมันเป่าหูอะไรเจ้าบ้างล่ะ" "เสด็จแม่อย่าเพิ่งกริ้ว" "ชิ " พระนางสะบัดเรือนเกศาสีทอง "ถ้าอยากให้แม่หายโกรธ รู้ใช่ไหมต้องทำอย่างไร?" พระนางอ้าแขน "ม ไม่ได้พะยะค่ะ ม มันเป็นเรื่องผิดประเพณี น น่าอดสู" เจ้าชายตะกุกตะกัก "เมื่อก่อนเจ้ายังทำ" "แต่ลูกโตแล้ว และรู้ประเพณีแล้วด้วย ซ้ำซาไอยังบอกว่า ." "คำหนึ่งก็ซาไอ สองคำก็ซาไอ เดี๋ยวนี้นังนั้นสำคัญนักใช่ไหม!!!" "เสด็จแม่!!!" "จะทำไหม!" "ไม่!!พะยะค่ะ" เจ้าชายขัดขืน แต่ราชินีก็ยังลุกขึ้น "อย่าพะยะค่ะ อย่า ." ....นังซาไอ ข้าไม่ปล่อยแกไว้แน่ คนที่เอาเซอิจิไป ต้องตาย!!! พระนางคิด นั้นคือความสัมพันธ์ลับ ของราชินี และรัชทายาท แห่งซูคัง .